W Kioto liczy około 1600 świątyń buddyjskich, w tym pięć z nich nazywane są wielkimi. W 1386 roku kontrolę nad pięcioma wielkimi świątyniami (Kioto Годзан) został przekazany do świątyni Нандзэн-ji, i od tego czasu znajduje się w samym centrum japońskiego buddyzmu zen. Sanktuarium jest główną świątynią kierunku Нандзэн-ji szkoły Rinzai. Jego historia rozpoczęła się od budowy willi, którą zbudowali dla cesarza Камеямы w XIII wieku, a ten w 1293 roku przekształcił ją w buddyjskiej świątyni.

Budynki kompleksu świątynnego Daj-hojo (plebanię) i Ko-hojo wykonane w stylu sindh-дзукури i są skarbem narodowym Japonii. Ściany w tych pomieszczeniach zdobią malownicze prace artysty Kano, w tym znany fabuła "Tygrys, pije wodę".

Na bramie zespołu Санмон przedstawiają sceny z przedstawienia teatru kabuki o legendarnym japońskim ninja - Исикаве Гоэмоне. Wysokość bramy wynosi 30 metrów, z tarasu roztacza się wspaniały widok na górę Хиэй. Do świątyni prowadzą jeszcze jedna brama – Hutto.

Jeden z małych świątyń zespołu Нандзэн-ji - Тэндзюань - został zbudowany w pamięć o założycielu Дайминкокуси w 1336-1337 latach. Wiele budynków kompleksu zostały zniszczone w czasach wojennych starć, ale przywrócone do początku XVI wieku i w takiej formie przetrwały do dnia dzisiejszego.

Na terenie kompleksu znajdują się dwa ogrody. Orientalny ogród skalny znajduje się przed halą główną. Jego kamienie przypominają tygrysy i harce tygrysa. Południowa jest uważany za ogrodem do spacerów, w jego centrum znajdują się dwa oczka. Wygląd obu ogrodów pozostaje praktycznie bez zmian z XIV wieku. Do kompleksu prowadzi akwedukt w zachodnim stylu.

Świątynia jest również znany fakt, że w 1937 roku odbyła się chyba najdłuższa partia w shogi, длившая tygodniu. Shogi stanowi logiczną grę szachy i również nazywany "grą generałów". Partia pomiędzy Yoshio Кимурой i Санкити Санкатой otrzymała nazwę "Bitwa w Нандзэн-ji".