Narodowy park z pięknym tytułem "Cicha dolina" znajduje się w Górach Błękitnych (Nilgiri Hills), które są w stanie Kerala na południu Indii.

Istnieje kilka teorii na temat tego, skąd wzięła się nazwa miejscowości. Według jednej, nazwany został "cichej", bo tam nie słychać zwykłych na tym terenie śpiewu cykad. A według innej teorii nazwa ta pojawiła się dzięki temu, że dolinę zamieszkują specjalny typ makaków – вандеру (łac. macaca silenus, a ang. "silent" znaczy "cichy, cisza").

Pierwszym naukowcem, który zwrócił uwagę na to miejsce, stał się w 1847 roku brytyjski botanik Robert Уэйгхт. To dzięki niemu już w 1914 roku ta dolina zyskała status chronionego obszaru, co jednak nie przeszkodziło władzom w 1928 roku na płynące z tego terenu rzece Кунтхипузха zainstalować niewielką elektrownię wodną.

Na dzień dzisiejszy to wyjątkowe miejsce o powierzchni ponad 237кв km, która w pełni pokryte tropikalnym i wiecznie zielone lasy, stało się siedliskiem wielu ssaków, ptaków i gadów. Wśród najbardziej powszechnych rodzajów można wyróżnić львинохвостых makaków (wyżej wymienionych вандеру), które praktycznie są gatunkiem zagrożonym. To właśnie z powodu tego gatunku naczelnych, które są na skraju wyginięcia, i został oficjalnie utworzony w 1980 roku ten park, a w 1983 roku Premier Indii Indira Gandhi przyznała mu status narodowego.

Począwszy od 2001 roku, wokół parku toczą się zacięte spory, tak jak niektórzy przedstawiciele władzy chcą zająć się rozwojem i rozszerzenie już istniejącej na terenie parku elektrowni. Czemu sprzeciwiają obrońcy przyrody i ekolodzy, twierdząc, że to jest ingerencja w ekosystem doliny pociąga za sobą nieodwracalne zmiany i doprowadzi do śmierci вандеру i innych mieszkańców parku.

Niemniej jednak, w 2007 roku projekt budowy tamy został zatwierdzony.