Pomnik Mojżeszowi Джалилю, татарскому poety i патриоту, znajduje się przy głównym wejściu do Kazański kreml, w pobliżu wieży Spasskiej. Rzeźba ustawiona w 1966 roku. Autorami pomnika byli rzeźbiarz W. E. Цигаль i architekt L. R. Голубовский.

Pomnik stanowi kompleks, składający się z granitowej zabaw kształt trapezowy, pochyloną nad poziomem ziemi, rzeźby poety i granitowej ściany. Od strony placu Tysiąclecia do pomnika wzrasta, granitowe schody. W centrum kompozycji znajduje się ogród kwiatowy, a obok niego stoją ławki, wykonane z polerowanego granitu. Na brązu pomniku faks podpis poety. Na granitowej ścianie stylizowane wizerunki łykami i cytaty z wierszy Dżalila. Jeden z wierszy szczególnie znana: "moje Życie jest piosenką звенела w narodzie, Śmierć moja piosenka walki zabrzmi".

Jalil (Залилов) Musa Мустафович urodził się 2 września 1906 r., stracony w więzieniu Плетцензее 25.08.1944 r. W 1956 roku nadano mu tytuł Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie).

W 1914 -1919 latach poeta uczył się w Kazanskoye madrasa, w 1919 -1924 latach – w roku Orenburg w Tatarskiej instytucie edukacji narodowej. W 1925 – 1927 roku Musa pracował jako instruktor powiatowych komitetów DZIAŁANIU. Od 1927 do 1931 roku studiuje na uniwersytecie Moskiewskim i już działa w czasopismach dla dzieci emitowanych w jego ojczystym tatarskiej angielskim. W 1933 roku Musa zarządza działem literatury w gazecie "Komunista". W 1935 roku pracuje kierownikiem literackim częścią w Tatarskiej operowej studio, która znajdowała się w Moskwie. Już w tych latach zaczęły wychodzić zbiory jego wierszy na tatarskiej angielskim. Pisze popularne teksty piosenek i romansów. Jest autorem libretta opery "Алтынчеч", która w 1948 roku został laureatem nagrody Państwowej ZSRR.

Od 1931 do 1941 latach Musa jest odpowiedzialny sekretarz zarządu Związku pisarzy ТАССР. W 1941 roku został powołany na front korespondentem gazety drugi atak armii, która nazywała się "Odwaga". W 1942 roku został ciężko ranny i dostał się do niewoli. Przeszedł przez obozy koncentracyjne w krajach Bałtyckich, Polsce i Niemczech. W niewoli niemieckiej zorganizował grupę tatarskich jeńców wojennych, którzy prowadzili przewrotny pracę z nazistami. W obozach i w więzieniu więzieniu moabit w Berlinie, on nadal pisać wiersze. 25 sierpnia 1944 roku, wraz z kolegami z konspiracji został stracony. Stało się to w faszystowskim więzieniu Плетцензее.

Cudem, przez Belgię i Francję, doszły dwa zeszyty z wierszami napisanymi w niewoli. W nich było 93 poematu. Zeszyty otrzymały nazwę "Моабитские". Za ten cykl wierszy Mojżeszowi Джалилю w 1957 roku została przyznana Lenin nagroda.