Grobowiec króla Dawida znajduje się na górze Syjon, w pobliżu opactwa benedyktynów pod wezwaniem Wniebowzięcia. Z XII wieku, to miejsce jest traktowane jako pochówku legendarnego biblijnego króla.

Król Dawid – jedna z jaśniejszych postaci Starego testamentu, obraz idealnego władcy, z rodu którego wyszedł przepowiedziany przez proroków Mesjasz, Jezus Chrystus. Prosty pasterz Dawid został namaszczony przez proroka Samuela na przyszłość królestwa. Poeta i muzyk, gra na harfie uratował króla Saula od złego ducha. Odważny wojownik, pokonał olbrzyma Goliata, zabijając tym kamieniem z procy. Saul возревновал do chwały Dawida, przyszłemu królowi musiał wyemigrować, a nawet iść na służbę do niedawnym wrogom, филистимлянам. Gdy umarł Saul, kolano Иудово ogłosił go królem żydowskim. Po dwuletniej wojnie domowej starsi uznali Dawida królem całego Izraela.

Dawid stał się wielkim królem. Odwrócił Jerozolimy w główne centrum religijne, umieszczając Arka Przymierza na górze Syjon (dotkniętych żydzi obserwowali to cudowne widowisko: król osobiście tańczył przed Arką, który miał w Tabernakulum). Dawid zjednoczył Izrael, tworząc wielką moc od Synaju do Eufratu. Przygotował budowę Pierwszej Świątyni, pozostawiając wszystko, co potrzebne (rysunki i narzędzia) swojemu synowi Salomonowi.

Dawid nie był idealnym człowiekiem. On uwiódł żonę żołnierza Uriasza Beerseby, a jej mąż wysłał na pewną śmierć. Żałując tego grzechu, król napisał przejmujące pokutny Psalm (pięćdziesiąty), którego słowa przez tysiąclecia myją duszy – "Zmiłuj się nade mną, Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego...". Obraz władcy uwieczniony w wielu dzieł sztuki, najsłynniejszą z nich – rzeźba "Dawid" michała Anioła.

Zmarły w wieku siedemdziesięciu lat król został pochowany w Jerozolimie, "miasto Dawida". Ale o dokładnym miejscu jego pochówku naukowcy spierają się do tej pory.

Obecna grób (być może, grobowiec) znajduje się na pierwszym piętrze budynku, pozostały od średniowiecznego kościoła Świętego Syjonu. Grób odkryto w XII wieku podczas remontu świątyni. Jego historia w ciągu ostatnich odkąd ośmiu wieków znana jest źle, bo tu gościli persowie, rycerze, wojownicy Saladyna, turcy-osmanowie. Budynek obecnie jest częścią jesziwy (żydowskiej religijnej szkoły). Na górnym piętrze znajduje się pomieszczenie, za горницей Ostatniej Wieczerzy. Jeszcze wyżej, na dachu stoi muzułmański minaret.

W latach 1948-1967, gdy Stare miasto zostało zajęte Jordanią, tu przybywali żydowscy pielgrzymi z całego świata – zobacz na niedostępnej Ścianie Płaczu i modlić się. Właśnie wtedy (w 1949 roku) nagrobek został ukrytego aksamitem z wyszywanym złotem tekstami Tory. Pomieszczenia grobowca – kilka cichych i chłodnych pomieszczeń ze sklepionymi sufitami. Wszystkie wykładnie napis – w języku hebrajskim. Przed wejściem do grobowca stoi pomnik króla pracy rosyjskich rzeźbiarzy Aleksandra Demina i Aleksandra Ustenko.

Chociaż zawartość sarkofagu nigdy nie poddano analitycznego myślenia, odwiecznej tradycji mocno łączy go z nazwą legendarnego władcy z rodu którego objawił się Zbawiciel świata.