Kopalnia Шергина w mieście Jakucku jest unikalnym zabytkiem rosyjskiej historii i nauki. Niepozorny drewniany domek z blaszaną dachem znajduje się w starej części miasta, na skrzyżowaniu dwóch ulic Кулаковского i Jarosławskiego, w podwórzu wcześniej należące do Rzeczywistego училищу.

Głębokość kopalni wynosi 116, 6 m. Pień kopalni Шергина zamocowany ciągłą срубом z лиственничных drewna, począwszy od ujścia do głębokości 52 m. jest Dokładnie taka sama podpora znajdują się na głębokości od 73 do 79 m.

To właśnie tutaj po raz pierwszy na ziemi odbyło się pomiar ujemnej temperatury skał na многометровой głębokości. Kopalnia Шергина jest źródłem instrumentalnie otrzymanych rzeczywistych danych, które potwierdzają i udowodnić obecność wiecznej zmarzliny.

Pionier nauki o wiecznej zmarzlinie M. I. Сумгин nazwał to miasto jest kolebką мерзлотоведения. Jednak początkowo studnie tutaj splądrowali nie dla celów naukowych, a do poszukiwań wody pitnej. W XVII wieku z okolic Neriungri tu przyszli kozacy, które borykają się z takim problemem jak brak całorocznych źródeł wody, z tego względu, że w wiecznej zmarzlinie nie było możliwości, aby wykopać studnię. Nawet jeśli uda się wykopać studnię, woda, która dostanie się do niego, natychmiast zamarza.

Latem 1828 r., jakucki kupiec F. Шергин postanowił wykopać studnię na podwórku swojego domu. Przełom studni o głębokości ponad 30 m Шергин w 1831 r. postanowił przerwać dalsze prace, ponieważ po wodę nie był w stanie. Kontynuować go przekonał admirał F. P. Врангель, obiecując kupca swoją pomoc materialną. Na różnych poziomach вырытого studnie zostały zainstalowane specjalne termometry, które pokazywały temperaturę skał. W 1837 r. Шергинский studnia dotarł do głębokości ponad 116 m. Wkrótce cesarz Mikołaj I nagradzał kupca złoty medal i podarował mu pierścień z brylantem.

Wydane na kopanie studni pieniądze Шергину i nikt nie zwrócił. Nie mając żadnych środków, on wstrzymał dalsze prace. Przeznaczenie Fiodora Aleksiejewicza pozostała nieznana. Do 40-ch XX wieku kopalnię używali jako laboratorium do nauki wiecznej zmarzliny. W 1942 r. odbyły się ostatnie pomiary pod kierunkiem I. D. Белокрылова.

Na dzień dzisiejszy kopalnia została włączona do Państwowego lista nieruchomych zabytków historycznych i kulturalnych Jakucka, znajdujących się pod państwową ochroną jako zabytki o znaczeniu krajowym.