Homelski zespół pałacowo-parkowy został założony w 1777 roku generał-фельдмаршалом hrabiego Piotra Aleksandrowicza Румянцевым, którego najwyższym ukazem Katarzyny II za wybitne zwycięstwa w wojnie z Turcją została przyznana "wioska Гомий".

Rumiancew położył swój nowy дворен na miejscu starego zamku Czartoryskich na stromym brzegu rzeki Chłodziwa, skąd rozpościerał się wspaniały widok. W umyśle ogrom przedsięwzięcia, zaproszono wielu wybitnych architektów tego czasu, które miały zbudować wspaniały zamek: J. N. Aleksiejew, K. I. Formularz, J. M. Фельтен, M. K. Мосцепанов. Pałac został zbudowany w stylu rosyjskiego klasycyzmu.

Po śmierci Piotra Aleksandrowicza jego pałac odziedziczył syn Nikołaj Pietrowicz Rumiancew – wybitny polityk, kanclerz, znawca sztuki i mecenas. Był zapalonym kolekcjonerem i zebrał u siebie pozory muzealnych zbiorów malarstwa, rzeźby, sztuki użytkowej. Przy nim do pałacu, вызывавшему powszechny podziw, zostały dobudowane dwie oficyny.

W 1834 roku pałac przechodzi w posiadanie innemu wybitnemu militarnego i politycznego деятелю - generał-фельдмаршалу Iwana Fiodorowicza Паскевичу. Паскевич postanowił zaktualizować i poprawić swój pałac i zaprosił do tego architekta Adama Идзковского. Została przeprowadzona przebudowa wnętrza budynku, przebudowany trzecie piętro, usunięto niektóre stare elementy wystroju. Specjalnie dla osobistych kwater feldmarszałka została zbudowana wieża zamiast prawej oficyny.

W tym samym czasie wokół zamku urządzono wielki w swoim zakresie, park i ogród, w który przyniósł najciekawsze rośliny ze wszystkich stron świata. Koryto rzeczki Гомелюк zmieniasz w Лебяжий staw. Po przeprowadzonych zmian, Homelski zespół pałacowo-parkowy został uznany za jeden z najlepszych osiedli imperium Rosyjskiego.

Syn feldmarszałka Fiodor Iwanowicz Паскевич kontynuował dzieło ojca. On, jak i jego ojciec, był zapalonym kolekcjonerem dzieł sztuki i hojnym mecenasem.

W wojnę domową duże obrażenia pałacu powstała pożar w 1919 roku i kolejnych sprzedaży wartości. W czasie Ii wojny światowej większość bezcennych eksponatów, otwartej w 1919 roku zostały utracone. Z 7540 przedmioty zostały zwrócone z ewakuacji tylko 200. Po wojnie muzeum został nazwany historyczno-krajoznawcze i zapełniała, w zasadzie, osobliwościami i naturalnymi eksponatami, a także powstały ekspozycji poświęcone budowy socjalistycznego społeczeństwa w Homlu.

W 1999 roku muzeum zostało zamknięte na ratunek. W 2003 roku została otwarta pierwsza ekspozycja w wieży. Stopniowo muzealne sale ponownie wypełniały dzieła sztuki. Muzeum etnograficzne został wyróżniony w samodzielną organizację. Dziś Homelski zespół pałacowo-parkowy słusznie uważany za jeden z największych i najciekawszych muzeów Białorusi.