W obrębie Starego miasta w Rzeszowie można zobaczyć ogromny kościół, który teraz nosi status bazyliki. Jest to kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia matki Bożej, który jest również popularnie nazywany, бернардинской kościołem. Nazwa ta tłumaczy się bardzo prosto: świątynia należała do бернардинскому zakonu i znajdował się obok klasztoru tych świętych ojców.

Historia powstania kościoła zamienionego z czasem do bazyliki, jest niesamowite. Zdarzenia, które są impulsem do jego budowy, miały miejsce w 1513 roku. Jeden z miejscowych chłopów o imieniu Jakub Адоз dostrzegł w rysunku pnia грушевого drewna obraz matki Bożej z Dzieciątkiem. Aby ten obraz nie zniknął, nad nim postanowiono wybudować niewielki drewniany kościół. W 1536 roku została otwarta. Ten kościół był używany przez mieszkańców do 1610 roku, kiedy to

Nowy właściciel dworu Rzeszów kasztelan Mikołaj Спитек Лигеза postanowił wznieść nową, bardziej przestronny i презентабельную kościół. Przy czym musi ona spełniać kilka funkcji: służyć miejscem rodzinnych grobów panow Лигезов i być obronny budowlą. Wszelkie predyspozycje do tego, aby przekształcić kościół Najświętszej Maryi panny w dobrze umocowane budowa, były: on znajdował się na wzgórzu, które otaczały bagna. Dlatego kościół stał się częścią systemu obronnego miasta, wraz z Małą synagogą lub miejscowym zamkiem.

W 1629 roku kościół został przekazany бернардинскому klasztoru.

We wnętrzu świątyni można zobaczyć oryginalny алебастровый ołtarz, na którym przedstawiona jest patronki kościoła, i gotycki posąg Matki boskiej z Dzieciątkiem, którą wykonywali mistrza szkoły Wita Stwosza.