Jedną z głównych atrakcji architektonicznych miasta jest Дербентская ściana o długości ponad 3500 m. jest To podwójna ściana istniejąca jeszcze z czasów Sasanidów, bierze swój początek od twierdzy Narin-cala, a kończy się w wodach morza Kaspijskiego.

Дербентская ściana ponad 15 wieków był używany do celów obronnych podczas najazdu arabów, mongołów i persów. Ile musiała wytrzymać konfrontacji, historykom do tej pory dokładnie nie wiadomo. Ameryka północna i południowa ściany są równolegle do siebie w odległości 300-400 m. Górska część Дербентской ściany wychodzi na 40 km w kierunku Kaukaskiego grzbietu. Do dziś zachowały się jedynie fragmenty niegdyś wielkiej budowli. Morska część ściany wychodzi na 500 m w morze, tym samym blokując wejście do portu. Ściana południowa - nowsza, został zburzony w XIX w. Północna sama ściana w dużej mierze zachowuje swój pierwotny wygląd.

Dolne części Дербентской ściany zbudowane są z cegły adobe, chociaż podstawowe wybudowania ściany, pochodzące z VI w., zostały pokryte z dużych bloków ciosanego kamienia. Ściana między oknami między rzędami kamiennych bloków był забутован podartym kamieniem. Do budowy murarzy używali zaprawy. Małe rozmiary bloków świadczą o późniejszym budowlanym okresie. Przy murowaniu budowniczych alternated bloki "koronie" i "twarz", to robił sprzęgło прочней. Średnia wysokość ścian wynosi około 12 m, a grubość od 220 do 380 zobacz

Wzdłuż ściany na całej jej długości niemal równej odległości od siebie byli program 73 wieży. Wszystkie one wzniesione z ciemnej cegły adobe. Niestety, do dnia dzisiejszego zachowały się tylko 46 wież.

Brama z czasów Sasanidów, mają ciekawe rozwiązanie architektoniczne. Z 14 pierwotnych bramy zachowały się tylko 9: trzy - w północnej, cztery - w ścianie południowej, dwóch - w twierdzy. W średniowieczu tak zwane kamienne bramy restrukturyzację, bramy Czterdziestu - w XVII wieku, a Глашатайские i Średnie bramy - po tym, jak Dagestan wszedł w skład imperium Rosyjskiego.

Дербентская mur - pomnik древнеперсидского architektury, wpisana na listę Światowego dziedzictwa UNESCO.