Miasto Delft otrzymał status miasta w 1246 roku. Wśród innych przywilejów, miejski status dawał Делфту prawo zbudować ścianę fortową. Kilka wieków ochraniała miasto, i w XIX wieku rozebrano ostatnie fragmenty fortyfikacji miejskich. Jedyne, co teraz przypomina nam o istnieniu ściany – brama Wschodu, które kiedyś nosiła nazwę bramy świętej Katarzyny.

Tylko bramy w murach było dziewięć. Brama wschodnia zostały zbudowane około 1400 roku, i stanowią doskonały przykład tzw. gotyku ceglanego", charakterystyczną dla Północnej Europy. Dwie połączone wieże chronią wejście do miasta, w potężnych murach znajdują się luki, które pozwalają prowadzić ostrzał atakujących. W 1546 roku wieże zostały надстроены i ozdobione ostrymi iglicami. Od tamtej pory sylwetka podwójnych wież służy jako swoistą wizytówką miejscowości Delft. Wielu artystów, którzy żyli w Delft, przedstawiono je na swoich obrazach.

Kiedy w Delft szalał Wielki pożar 1536 roku, brama była daleko od epicentrum i nie ucierpiały, zrozumiał je i wybuch magazynów prochowych w 1654 roku. Działka ściany łączy się przez Wschodnią bramę za bramą Wodną, przez które można było dostać się do miasta, a które również mogą być zamknięte.

Teraz w wieżach są urządzone apartamenty mieszkalne-studio, początkowo było ich dwóch, następnie je połączyć w jeden, część pomieszczeń oddana pod salę.

Dwie wieże Wschodnich bram jak rezonują z dwoma wieżami kościoła Św. Marii, znajdującego się w pobliżu.