Ogród botaniczny został założony w latach 1772-1774. Praktycznie od razu po założeniu go połączył z Narodowym muzeum historycznym, którego twórcą był markiz Pombal. Miejsce dla ogrodu wybierać wice-kanclerz Uniwersytetu w Coimbrze Francisco de Lemos. Ogród znajduje się na ziemi, która wcześniej należała do Szkoły Świętego Bento, położenie której było dolina Urszulanek. Pierwszym kuratorem ogrodu był Домингос Ванделли, a w 1791 jego zastąpił Фелик Алевар Бротеро, profesor botaniki i rolnictwa. Ogród stale się rozwija, pojawiły się nowe okazy roślin, a obecnie ogród zajmuje powierzchnię 13 ha.

Ogród botaniczny Uniwersytetu w Coimbrze jest uważany za jeden z najpiękniejszych ogrodów w Europie i składa się z dwóch części. Jedna jego część znajduje się na wzniesieniu i jest podzielona na tarasy. Dolny taras nosi nazwę Квадрадо Central i jest najstarszą częścią ogrodu. Taras zdobi fontanna z lat 40-tych, można zobaczyć drzewa, posadzone jeszcze w czasach kuratorstwie ogrodu Felix Бротеро. Elementy wystroju tarasu mają wiele wspólnego z wystrojem europejskich ogrodów w XVIII wieku. Na innych tarasach można zobaczyć szklarni z tropikalnych i egzotycznych drzew i klombów całych rodzin roślin. Na tych rabatkach rośliny są podzielone na grupy таксономически i są uprawiane dla użytku studentów-botaników, a także do dzielenia się z innymi podobnymi instytucjami na całym świecie, w których znajdują się ogrody botaniczne.

W drugiej części ogrodu rozciąga się dolina, przez którą przepływa mały strumień, i gdzie znajduje się arboretum. Rośnie tam wiele bambusowych drzew i innych roślin egzotycznych. Również druga część ogrodu słynie ze znakomitej kolekcji eukaliptusa (51 widok). W ogrodzie żyją ptaki. Rodziny brązowych białka są częścią ekosystemu, który został z powodzeniem wdrożony w czerwcu 1994 roku. Białka były pierwszymi zwierzętami, które bardzo dobrze przystosowały się do środowiska i zaczęły się rozmnażać.