Wat Phra Singh, lub inaczej Świątynia Buddy-Lwa (w katowickim " tajskiego "singh" – "lew"), słusznie jest główną świątynią miasta. W którym znajdują się dwie cenne średniowieczne posągi.

Kościół został założony w 1345 roku przez króla Phra Porada dla pochówku prochów jego ojca - króla Kham Fu. Swoją oficjalną nazwę Wat Phra Singh otrzymał w 1367 roku, kiedy w nim umieścili ten posąg Phra Singh, lub Buddy-Lwa. W 1922 roku głowa Buddy został skradziony, zastąpiły ją identyczną kopią.

Drugi zabytek świątyni Phra Singh jest posąg Buddy Phra Singh Noe (inaczej "mały Budda Phra Sing"). To jest miniaturka Buddy Phra Singh, wykonana Phaya Тилокарадж (dziewiątym królem z dynastii Менграй) w 1477 roku w sądzie Ósmy Buddyjskiej Zgromadzenia.

W jednym z okresów w świątyni także znajdował się posąg Szmaragdowego Buddy, która obecnie jest przechowywany w Bangkoku jako główna relikwia kraju.

Bez względu na wartość kulturową świątyni, w XVIII wieku omal nie zamienił się w ruiny z powodu spadku liczby ludności, jednak w XIX wieku rozpoczęła się jego renowacja.

Centralne pomieszczenie na terenie Mineralna Phra Singh - viharn Luang został przebudowany w 1925 roku, a odnowiony w 2008. Jego wnętrze zachwyca połączeniem jasno-czerwonego расписного sufitu i majestatycznych białych kolumn.

Mniejsze pomieszczenie Mineralna Phra Singh pod nazwą Viharn Szczekanie Kham został zbudowany w 1345 roku i odnowiony na początku XIX wieku. Budynek jest doskonałym przykładem architektury w stylu skandynawskim Królestwa Lanna. To właśnie w nim znajduje się Budda Phra Singh, zobaczyć, które dążą do wielu buddystów Tajlandii. Wewnątrz Вихарна Szczekanie Kham zachowały się piękne freski (około 1820 r.), ilustrujące historię starożytnego buddyjskich świętych Джатаки.

Na terenie Mineralna Phra Singh znajduje się biblioteka buddyjska wybudowana w 1477 roku. W niej przechowywane są stare rękopisy, a na zewnątrz biblioteka misternie ozdobione postaciami buddyjskich duchów.