Katedra Cebu – to rezydencja Arcybiskupa Cebu znajduje się w stolicy prowincji o tej samej nazwie. Budowa katedry rozpoczęła się w 1689 roku i trwało wiele lat z powodu przerw spowodowanych brakiem finansowania i innymi nieprzewidzianymi okolicznościami. Pewnego dnia pieniądze przeznaczone na budowę katedry, zostały przeznaczone na walkę z piratami moro. Innym razem budowa katedry zostaje zakończone z powodu śmierci biskupa, руководившего budową. W 1786 roku został przygotowany tylko fasada, a konsekracja katedry odbyła się w 1940 roku – po 250 lat po rozpoczęciu budowy.

Architektura Katedry jest typowe dla kościołów hiszpańskiego okresu kolonialnego – krępy budynek z trwałymi ścianami w stanie oprzeć się тайфунам i innych naturalnych kataklizmów. Na fasadzie można zobaczyć szczyt w kształcie koniczyny, ozdobione rzeźbionymi motywami kwiatowymi, z napisem "Jezus Chrystus" i parę gryfonów. Nad głównym wejściem zdobi hiszpański królewski herb, symbolizujące wkład hiszpańskiej monarchii w budowę katedry.

W czasie ii wojny Światowej duża część katedry został zniszczony w wyniku bombardowania miasta przez aliantów, na zawsze zostały utracone stuletnie archiwum biskupstwa. Ocaleli tylko dzwonnica, zbudowana w 1835 roku, fasady i ściany. Pozostała część kościoła została odbudowana w 1950 roku. W 1982 roku z inicjatywy arcybiskupa Julio Розалеса w pobliżu zakrystii został zbudowany w mauzoleum, w którym obecnie spoczywają szczątki biskupów i duchownych Cebu. W 2009 roku w katedrze prowadzono zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie, a w Watykan został wysłany wniosek o nadanie katedry statusu "bazyliki mniejszej" na cześć chrześcijańskiego męczennika Świętego Witalija. Dzień kultu tego świętego zbiega się z dniem, kiedy 450 lat temu na Cebu znaleziono obraz Dzieciątka Jezus.