W okolicy wsi Астрача, który znajduje się obok Тихвинским dzielnicą, stoi pomnik poświęcony poległym w latach Ii wojny światowej żołnierzy. Pod pomnikiem znajdują się groby 600 żołnierzy. Zgodnie z tradycją, co roku 9 maja z tego miejsca rozpoczyna się przebieg wpadające do miasta Бокситогорск, po co tu przychodzą uczestnicy blokady, a także weterani wojny z najbliższych wiosek.

Wykrywanie pozostałości stało się zimą 1968 roku, podczas prowadzenia prac rekultywacyjnych terenu. Okazało się, że żołnierze walczyli za Tichwin. Pogrzeb odnalezionych ciał postanowili produkować na skraju wsi, na terenie którego jesienią 1941 roku odbyła się obrona – w miejscu, gdzie znajdowała się zbiorowa mogiła. W tym miejscu na święto Zwycięstwa w 1969 roku odbyła się ceremonia żałobna; rok później otwarto tu Pomnik.

Według historycznych informacji, wieś Астрача stała się przeszkodą nie do pokonania na drodze wojsk niemieckich jesienią 1941 roku. W końcu jesieni niemcy mogli uchwycić Tichwin – najstarszy polski miasto, na terenie którego miało miejsce krwawej bitwy, сыгравшее ogromną rolę w życiu Leningradu. Po zdobyciu tego miasta faszystowskie wojska zamierzali ruszyć na Leningrad, do którego pozostało zaledwie 100 km. Plan polegał na tym, że całkowicie zamknąć drogę przez Ладогу, wtedy miasto znalazło się w zamkniętym pierścieniu.

Według szacunków faszystów, musi zaciekle walczyć o Moskwę, w wyniku czego nie będzie mógł przeznaczyć odpowiednią ilość żołnierzy do obrony Leningradu. Ale plan się nie udał, gdy sowieckie dowództwo porzuciło wszelkie wysiłki, aby przerwać ścieżkę wroga pod Тихвином. Dowódcą wojsk został mianowany generał K. A. Мерецков.

W listopadzie 1941 roku na obszarze Астрачи posiłki przybyły z Moskwy pod wodzą P. K. Кошевого Również tutaj było skierowane 46-zespół pod kierunkiem W. A. Копцов a– Bohatera Związku Radzieckiego. Po tym, jak wszystkie siły zostały zebrane i plan działań przewidziany, 19 listopada został rozkaz o dokładnej nadejdzie.

Podczas wystąpienia wielu żołnierze oddali swoje życie dla dobra Ojczyzny. Wśród tych ludzi byli i sekretarze komitetów Бокситогорского zakładu torfu i бокситового kopalni Chrząszczy Ivan i Kostenko W., a także pracownicy glinu zakładu, w tym i Smirnowa I. P.. W trudnej walce wsi Астрачи świetnie pokazał swoją waleczność żołnierzy artylerii radzieckiego pułku. Nieprawdopodobną odwagę wykazał Мананов Ильдар, który w ciężkim stanie kontynuował natarcie, obejmujące sobą отбивавших faszystów naszych wojsk. Za swoje wyczyny Мананов Ильдар otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Nieustraszenie na polu bitwy zachowywał się porucznik artylerii pułku Петрушок W. K., który potajemnie udał się na tyły wroga, po czym rewidował kierunek ognia w дзотам i żywej siły przeciwnika. Петрушок całą noc pozostał niezauważony i tylko rano wrócił do swoich żołnierzy, ale został śmiertelnie ranny.

W zimie 5 grudnia rozpoczęła się decydująca bitwa za Tichwin. Właśnie walki w pobliżu wsi Астрача całkowicie odwrócił bieg wydarzeń w bitwie o miasto. Na podstawie wyników działań zaczepnych faszystowskie wojska zostały odrzucone daleko za rzekę Wołchow, że wyrwało hitlerowskie plany na edukację oblężonego pierścienia, tym samym zdobywając Leningrad, a potem ruszyć na Moskwę.

W 1975 roku w pobliżu pomnika rozpoczął swoją pracę w muzeum bojowej chwały "Астрача, 1941". Muzeum mieści się w zachowanym w czasie wojny budynku wcześniej istniejącej szkoły dla klas początkowych, выстроенном na długo przed 1917 roku. Szkolny zakątek stał się głównym elementem muzeum, w którym uczniowie zbierali wszystkie znalezione od czasu wojny rzeczy. Duże znaczenie miały tak zwane "czerwone tropiciele" - uczniowie szkoły średniej w mieście Боскитогорск, a także uczniowie szkół Tichwin dzielnicy.

W pierwszym okresie swego istnienia muzeum "Астрача, 1941" pracował tylko na zasadzie dobrowolności, ale po pewnym czasie stał się jednym z oddziałów muzeum krajoznawczego w mieście Пикалево, po czym od 2001 roku jest filią Бокситогорского państwowego wojewódzkiego instytucji kultury "Музейное agencja".