Świątynia Чайваттанарам jest jednym z najbardziej znanych świątyń miasta Ayutthaya, w czasie największego miasta na świecie, starożytnej stolicy tytułowego królestwa. On, jak i całe miasto, uznany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wat Чайваттанарам został zbudowany w 1630 roku przez króla prasat Thong. Był pierwszą świątynią w okresie panowania króla i był poświęcony jego matki, który mieszkał w pobliżu miejsca budowy. Dosłownie nazwa "Чайваттанарам" tłumaczy się jako "świątynia długiego panowania i chwalebnej epoki". Kościół nosił tytuł królewskiego, to właśnie tutaj członkowie królewskiej rodziny spędzały ważne uroczystości i to właśnie tutaj zostały skremowane ciała.

Mimo, że sama świątynia jest buddyjski, jego architektura odnosi się do кхмерскому stylu, popularnego w tym okresie. Jego charakterystyczną cechą jest пхранг – budowla w kształcie groszku, w którym przechowywane są relikwie.

W centrum Mineralna Чайваттанарам znajduje się 35-metrowy пхранг, otoczony jeszcze cztery mniejsze. Mniej więcej w połowie пхрангов znajdują się wejścia, do którego prowadzą strome schody. Cała konstrukcja znajduje się na platformie, wokół której znajdują się 8 куполообразных chedi (bieg). Na każdej z nich znajdują się płaskorzeźby o życiu Buddy, które trzeba traktować w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara.

Cała struktura kościoła jest niczym innym, jak buddyjski pogląd na budowę świata. Centralny пхранг symbolizuje górę Meru jak środkową oś świata. Wokół niego cztery пхранга – cztery kierunki świata.

Po ataku na Аюттхаю birmy w 1767 roku świątynia również jak i całe miasto było zniszczone. Kradzież wartości, barbarzyńskie zniszczenie posągów Buddy było w tym czasie powszechne. Tylko w 1987 roku wydział sztuk pięknych rozpoczął odbudowę Mineralna Чайваттанарам, a dopiero w 1992 roku został otwarty świecie.