Kościół Świętego Symeona został zbudowany w XIV wieku, ale dzisiejszy swój wygląd (w stylu barokowym) zyskał w XVII wieku, a pierwsza pisemna wzmianka o kościele Św. Symeona odnosi się do 1190 roku.

Świętą relikwią i głównym skarbem kościoła jest sarkofag pracy średniowiecznego jubilera z relikwiami świętego Symeona. Na tę artystyczną pracę przeznaczono 250 funtów srebra i pięć autoryzowanych szlachty Zadaru w 1377 roku zawarły umowę z mistrzem na temat terminów wykonania. Sarkofag wykonany z cedru i ozdobione srebrnymi złotymi blachami, obsługują dwie rzeźby z brązu aniołów. Ten zabytek uznana za arcydzieło sztuki jubilerskiej i złotniczej. Ponadto, jest to dzieło ma zasadnicze znaczenie historyczne. Na nim uwiecznione ważne dla historii Zadaru chcesz.

Według niektórych źródeł historycznych, aż do 13 wieku relikwie świętego Symeona przechowywane w Konstantynopolu i, zgodnie z obrazów na sarkofagu, zostały przekazane w Zadar w 1203 r.. Według legendy, krzyżak, prawdopodobnie wenecki szlachcic, wracając z Syrii na swoim statku, niosąc relikwie świętego Symeona. Ale miasta Zadar zaskoczył silny sztorm, podczas którego przeziębił się jego statek też mocno ucierpiał. Szlachcica musiał schronić się w Zadarze na czas. Podczas gdy statek naprawiali, krzyżowca są pustelnicy, który powiedział, że przewozi ciało swojego brata. Oni pochowali mocy w pobliżu Zadaru. Pomimo wysiłków mnichów, szlachcica gorzej i po długiej chorobie zmarł. Mnisi odkryli ukryte na piersi zmarłego notatki o cudach świętego Symeona, na mocy którego przewoził, i udali się na cmentarz, aby znaleźć relikwie. Tam zobaczyli znak, i od tego czasu w Zadarze jest kult świętego Symeona.

Budowa kościoła pomagała realizować królowa Elżbieta, ona sama była почитательницей świętego. Ale były i polityczne przyczyny, król Ludwik I Wielki zaciekle walczył wtedy z wenecjan za Zadar, a w 1358 roku, zgodnie z zawartej ugodzie Zadar, w końcu otrzymał status wolnego miasta.

I w 1380 roku na sarkofagu kreator Franjo z Mediolanu zapisał się napis w języku łacińskim o tym, że Elżbieta, żona Ludwika I, z szacunku do wolnego miasta i świętego przekazuje sarkofag Задару, a spocząć w nim powinny mocy sprawiedliwego, świętego Szymona.