Jak wiadomo, różne uczelnie rzadko stają się atrakcjami, ale wyjątki się zdarzają. Uniwersytet wileński jest jednym z najstarszych w całej Europie Wschodniej. Ponadto, ten uniwersytet jest jednym z największych wyższych uczelni, placówek edukacyjnych i ośrodków naukowych nie tylko w Wilnie, ale i w całej Litwie.

Uważa się, że uniwersytet został otwarty w 1579 roku, kiedy kolegium Jezuickiego, który istniał z 1570 roku, został przekształcony i przemianowany na uczelnię. Ale w 1773 roku zakon jezuitów wstrzymał swoje działanie, a uniwersytet przeszedł w ręce władz świeckich. Przez dość długi czas ten uniwersytet był jedynym na Łotwie, ponieważ zyskał chwałę i sławę daleko poza granicami swojego kraju. To właśnie w uniwersytet Wileński przybywali studenci i profesorowie z Włoch, Szkocji, Anglii, Danii i innych krajów Europy Zachodniej.

W 1832 roku car Mikołaj I nakazał zamknąć uniwersytet, licząc szkoła centrum rewolucyjnych nastrojów i epicentrum niebezpiecznego wolnej myśli. Minęło prawie sto lat, i dopiero w 1919 roku uniwersytet ponownie wznowił swoją pracę.

Jeśli wziąć pod uwagę historię rozwoju uniwersytetu, to można śmiało powiedzieć, ile znacznie się rozrósł, bo jego obudowy znajdują się nie tylko w mieście, ale i poza jego cechą. Historia rozwoju uniwersytetu Wileńskiego rozpoczął się w Starym mieście, który teraz ma 12 korpusów placówki oświatowej. Szczególnie interesujące jest artystyczny wystrój duży dziedziniec uniwersytetu. Dziedziniec powstaje budynkami uniwersytetu, najstarszym z nich jest budynek 16 wieku, a najbardziej nowoczesnym – budowa 19 wieku.

Kościół i dzwonnica Świętego Jana kończą kształtowanie dworu. Przy tym, w stylu dworu biorą udział elementy trzech różnych stylów: klasycyzmu, baroku i renesansu. W tej części uniwersytetu panuje atmosfera włoskiego podwórka, bo liczne łuki przenoszą się w okresie Renesansu. Na fasadzie budynku znajdują się tablice pamiątkowe, na których można zapoznać się z nazwiskami profesorów lub rektorów, słynny uniwersytet Wileński.

Biblioteka uniwersytecka powstała dokładnie w rok później, niż słynna i popularna оксфордская. Jest ona uważana za największą biblioteką na Litwie. Nawet teraz w niej przechowywane kilku tysięcy egzemplarzy książkowych wydań jeszcze 17-19 wieków, a biblioteka liczy ponad 5 milionów różnych tomów.

Biblioteka składa się z kilku sal, które łączy w sobie mieszankę różnych stylów architektonicznych. Na pierwszym piętrze biblioteki znajduje się sala Смуглевича, który jest najstarszym ze wszystkich sal biblioteki. W ciągu dwóch lat (od 1802 w 1804 rok) projektowania dekoracji wnętrz sali zajmował się Franciszek Смуглевич, który jest autorem wspaniałych fresków, urządzone na tematy biblijne i zdobiące sufit i ściany bibliotecznego sali. Freski podlegały renowacji w pierwszej połowie 20 wieku. W tej chwili w sali odbywają się stałe wystawy, na których prezentowane są unikatowe rękopisy i rękopisy.

Teraz uniwersytet składa się z 12 wydziałów, 10-ciu ośrodków badawczych i 8 instytucji. Ponadto, w skład Wileńskiej szkoły wchodzą: trzy uniwersyteckie szpitale, ogród botaniczny, obserwatorium astronomiczne, centrum komputerowe, a także kościół pod wezwaniem Świętych Иоаннов i biblioteka.

Według niektórych danych, na początku 2005 roku na uniwersytecie w Wilnie uczyło się 22618 studentów, a w 2006 roku już 25014 uczniów. Personel pedagogiczny w 2009 roku wyniósł 1309 pracowników, wśród których 545 adiunktów i 197 profesorów.

Ponadto, uniwersytet Wileński wchodzi w Утрехтскую sieć – stowarzyszenia europejskich uniwersytetów. W 2008 roku po raz pierwszy wziął udział w światowym rankingu uczelni, zajmując 501-miejsce z 600.

Do grona wybitnych absolwentów słynnego uniwersytetu są: Juliusza Słowacki i Adam Mickiewicz – polscy poeci, Taras Szewczenko – ukraiński poeta Janka Kupała – białoruski poeta i wiele innych znanych na całym świecie wybitnych ludzi.