Powiat Вяркяй znajduje się siedem kilometrów od centrum miasta w Wilnie i już dawno stał się jego częścią. Do 14 wieku miejscowość ta należała do litewskim wielkich książąt. To właśnie z tego czasu zachowało się jego obecna nazwa. To wiąże się ze starej lokalną legendą. Mówią, że kiedy to książę litewski Гедемин, podczas polowania w lesie, usłyszał płacz dziecka. Im bliżej przyjrzeć, zobaczył w gnieździe bociana płaczącego dziecka, i, naturalnie, wziął go do siebie. Dziecko nazwano Лиздейкой, co w tłumaczeniu litewskiego oznacza gniazdo. A oto miejsce, gdzie książę znalazł dziecka, stał się znany jako Вяркяй – od litewskiego słowa "вяркти", czyli płakać.

W Wileńskim parku regionalnym Вяркяй znajduje się architektoniczno-historyczny pomnik 17 wieku, regionalnych park werki, tereny pałac. Pałac ma bardzo ciekawą historię. W 1387 roku biskup katolicki otrzymał w prezencie od króla polskiego Władysława II Jagiełły osiedle Вяркяй. Wkrótce zbudowano tu drewniany pałac, wokół którego znajduje się park. W pałacu powstała letnia rezydencja biskupa.

W 1658 roku, podczas bitwy, wojska polskiego, realizowanego przez hetmana W. Гонсевским, z rosyjskim wojskiem pod kierownictwem Jurija Dołgorukiego, pałac mocno ucierpiał, i stopniowo zaczął się rozpadać. W 1700 na miejscu dawnego drewnianego pałacu wzniesiono murowany pałac, wykonany w stylu barokowym. Kilka lat później, w 1705 roku w pałacu brali Piotra I.

W 1779 roku pałac stał się własnością biskupa Wileńskiego Ignacego Масальского. 1780 roku biskup postanowił produkować kapitał przebudowę pałacu. Początkowo zajmował się odbudową architekt M. Кнакфус.

Przez rok budowy powierzono architekta L. Стуока-Гуцявичюсу. Zmienił radykalnie pierwotny plan, i zaczął budować pałac w stylu klasycystycznym. Prace trwały aż do 1792 roku. Ale tak naprawdę nie było w pełni zakończone. W kraju rozpoczęła się niestabilność polityczna. W najbliższym czasie biskup dał regionalnych park werki, tereny pałac Elenie Масальской, swojej siostrzenicy. Ona z kolei sprzedał go marszałka S. Ясеньскому. Z powodu niewydolności finansowej, marszałek też nie skończyłem budowę. W 1812 roku, obecność w regionie wojsk napoleońskich przyniósł swoją negatywną kawałek do skomplikowanej przeznaczenie Вяркяйского pałacu. W 1840 roku pałac został zakupiony przez rosyjski generał-фельдмаршалом P. Витгенштейном, który udało się zakończyć budowę.

Zespół pałacowy miał подковообразный widok. Wokół owalnego basenu, ozdobiony fontanną, zbudowano trzy budynki. Centralne budowa pałacu było dwupoziomowym, zdobi portyk z sześcioma ионическими kolumnami, a także pilastrami tego samego zlecenia. Na frontonie głównego portyku znajdowały się płaskorzeźby przedstawiające wiejskie pracy. Okna przedniego fasady ozdobione były сандриками i наличниками. Wiodącym do głównego wejścia droga była kręta i wdziękiem огибала wypełnienie w sposób zabaw. Zespół wyglądał na szczególnie malowniczo z odległości: bujna roślinność parku, położonego na wzgórzu, dały budynkom wygląd niezawodności i komfortu.

Pałac w Вяркяй był wtedy, i pozostaje po dziś dzień monumentalną budowlą: długość głównego budynku wynosi 85 m i szerokości 10 metrów. W samym sercu głównego budynku znajduje się przestronny historyczna sala z widokiem na ogród. To pomieszczenie było przeznaczone dla spektakli teatralnych. Zakładano, że na widokach będą uczestniczyć goście z różnych miejsc, więc z dwóch stron sali znajdowały się salon. Sala była ozdobiona nisz dla rzeźb, znajdujących się na czterech stronach, symetrycznie. Nad dachem pałacu, w zakresie centralnego sali został zainstalowany miedzi, эллипсоидный kopuła. Na powierzchni sufitu głównego holu znajdowała się malowane 19 wieku pędzla R. Becker "Amor i Psyche", która obecnie w pełni odrestaurowana.

Po ii wojnie światowej władza radziecka nacjonalizacji regionalnych park werki, tereny pałac, i przekazało go w prowadzenie Akademii nauk Litewskiej SRR. Dziś budynek Вяркяйского pałacu mieści się Instytut botaniki przy Litewskiej Akademii nauk.