Zamek królewski w Łęczyce – średniowieczny zamek, położony w województwie Wielkopolskim. Twierdza została zbudowana na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 1357-1370.

Umocnień wzniesiono na wzgórzu i otoczony fosą wypełnioną wodą. Murowany budynek bronili ściany o wysokości 10 m z восьмиугольными wieżami. Zamek zajmował powierzchnię 2600 m. kw. Na dziedzińcu zamku znajdował się spichlerz i magazyn broni.

Po zakończeniu budowy, zamek stał się stałą rezydencją króla Kazimierza Wielkiego. Na początku xv wieku cierpiał z rąk rycerzy zakonu Krzyżackiego, którzy zorganizowali w zamku podpalenie. W kolejnych latach w zamkowym więzieniu zamknięto wiele тевтонские rycerze. W drugiej połowie xv wieku twierdza zajął król Kazimierz IV.

Po wielkim pożarze w drugiej połowie 15 wieku zamek pozostawał w ruinie aż do początku 1560-tych. W 1565 roku został całkowicie przebudowany głównym dostawcą korony przez Jana Лутомирским kosztem skarbu państwa. W xvii wieku zamek został ponownie zniszczony w czasie szwedzkiego ataku. W ciągu najbliższych lat mieszkańcy korzystali z pozostałości zamku jako źródło materiałów budowlanych.

Po ii wojnie światowej zamek stał się siedzibą oddziału skautów, a w 1964 roku rozpoczęła się jego odbudowa. Dziś w zamku królewskim działa muzeum.