W średniowieczu społeczność żydowska Сандомира była jedną z największych i najważniejszych w małopolsce. Wraz z Краковым i Kazimierzem, wspólnota w Sandomierz otrzymał od Kazimierza Wielkiego królewskie przywileje i ochronę. Synagoga w Sandomierz został zbudowany w 1768 roku na miejscu starej synagogi, która spłonęła w 1758 roku.

Budynek został zbudowany w stylu barokowym z cegły z mansardowym dachówką. Wewnątrz zachowały się obrazy z xviii i xix wieku. Najstarsza część malowidła z xviii wieku zachowała się w środkowej części ściany wschodniej. Wśród ocalałych zdjęć można zobaczyć następujące: budowa Jerozolima, Ściana Płaczu, jezioro galilejskie nieco, góra Synaj. Wewnątrz zachowały się również malowidła i inskrypcje w języku hebrajskim. Sala modlitw ma sklepione sufity i ciekawy gotycki portal wejściowy.

Nowa synagoga została użyta w ciągu prawie dwóch wieków do Holokaustu. Kilka razy w budynku przeprowadzono remont, w szczególności w 1872, 1911 i 1929 roku. W czasie ii wojny światowej ludność żydowska Сандомира zginęło, a synagoga zniszczona.

Po całkowitej przebudowie w latach 70-tych, budynek przekazano państwowemu archiwum, w którym gromadzone są wpisy o Sandomierz z xvi wieku i pobliskich prowincjach. Archiwum państwowe w Сандомира działa w synagodze w dzisiejszych czasach.