Klasztor bernardynów i kościół – zespół klasztorny w stylu późnego gotyku, położony w Radomiu, w bezpośrednim sąsiedztwie miasta Kazimierz. Jeden z najlepiej zachowanych klasztorów w Polsce. Budynek został wzniesiony w kilku etapach.

Historia klasztoru sięga drugiej połowy xiv wieku, kiedy bernardyni zwrócili się do króla Kazimierza IV Ягеллону z prośbą o przeznaczeniu gruntów. Miejsce do budowy zaplanowano w 1468 roku i zatwierdzony przez biskupa Krakowa. Początkowo kościół i klasztor zostały zbudowane z drewna. Ze względu na położenie poza murami miasta, klasztor został zbudowany w kształcie twierdzy, wokół budynku została wzniesiona ściana, co pozwalało utrzymać obronę w przypadku ataku wroga. Na terenie klasztoru został zbudowany mały, cegielnia, gdzie zostały wykonane wszystkie cegły do prac remontowych.

Klasztor i kościół перестраивались w kilku etapach. Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej został zbudowany w końcu xv wieku. W latach 1911-1912 kościół został nieco rozszerzony architekta Stefana Сзиллером.

We wnętrzu kościoła na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny, ozdobiony drewnianymi obrazami Jana Ewangelisty, Matki Bożej i Chrystusa. Całkiem możliwe, że rzeźby powstały w warsztacie Штосса Fight. Ołtarz w stylu rokoko wykonane w drugiej połowie xviii wieku. Wewnątrz kościoła można zobaczyć wiele epitafiów i nagrobków z różnych epok.

Kościół i klasztor w różnym czasie odwiedzali polscy królowie i znani ludzie. Po powstaniu styczniowym klasztor został zamieniony na więzienie dla powstańców. Bernardyni wrócili do miasta dopiero w 1936 roku.