Weglie jest wsią i grodziskiem, który stał się centrum Велейской gminy w Пушкиногорском okolicy obwodzie pskowskim. Osiedle znajduje się na Валдайской wyżyny. Nazwa wsi pochodzi od fińskiego słowa "вялья", które oznacza "wolny, przestronny przestrzeń", w którego krajobrazie występują na przemian jeziora, wzgórza i doliny. Jeszcze w dawnych czasach mieszkańcy tej wsi zajmowali się uprawą lnu, hodowlą bydła, птицеводством i produkcją owoców.

Doszła do dnia dzisiejszego wieś, która znajduje się między płaskimi górami wzdłuż dawnych dróg, wiodących w Inflantach i na Litwie, zachował w sobie dawną układ: bezpośrednio ze wzgórza schodzą do jeziora podłużne, wąskie uliczki. W pobliżu tej miejscowości przepływają rzeki Niebieska, Wielka Isa, które były częścią starożytnego drodze pod nazwą "od waregów do greków", który łączył ziemie Ruskie z Ливонией.

Pierwsze wzmianki o grodzie należą i są oznaczone w pskowskiej kroniki, датирующейся 1368 roku. Ale pierwsi mieszkańcy tej osady – słowianie-кривичи – osiedlili się na ziemi znacznie wcześniej. Według badań archeologicznych, można stwierdzić, że hipoteza Костомарова H.I., dotyczące istnienia miasta w uroczysku pod nazwą "Grzywa", naprawdę jest prawdziwa. Pierwotne zagospodarowanie terenu odnosi się do końca pierwszego tysiąclecia. Wiadomo, że grodzisko było w dawnych czasach.

Główną atrakcją wsi stała się Велейская twierdza. Na pskowskiej terenie, która zajmowała się stosunkowo niewielką przestrzeń, przez 14-15 wieków było dużo więcej zamków niż na terenie Rusi Moskiewskiej. Aby chronić ćwiartki pskowa ziemi przed najazdami wrogów, budowano wielkie twierdzy-przedmieścia, znajdujące się na północy Гдовом, na południu – Котельно, Wyspą, Вороничем, Вревов, na zachodzie – Изборском. W większym stopniu, na północy, zamki zostały zbudowane z kamienia, a na południu, a oni byli kilka rozgałęziony końcem granicznej. Велейская twierdza stanowiła drewniano-земляно-kamienny budynek, co było wyjątkowym zjawiskiem dla całej ziemi Pskowskiej. Twierdza znajduje się na szerokim łagodnym wzgórzu i ma długość 260 m, a szerokości 70 metrów. Twierdza została wyposażona w glinianym подсыпным wałem, która była otoczona jest trzema jeziorami.

Twierdza została wzniesiona w połowie 14 wieku. Ochraniała ważny węzeł lądowych dróg, wiodących z Litwy do Moskwy, Nowogrodu i Pskowa. Druga droga przebiegała z Gdyni przez Weglie i była łącznikiem miast Gdyni z Nowogrodu i Pskowa. Twierdza znajdowała się na ogromny i świetnie zachowaną do naszych czasów ziemnym kopcu otoczonym jeziorami Dziecko, Czarne i Weglie.

Jezioro Dziecko zajmuje powierzchnię 70 ha, a także przylega do dużego крепостному wale od strony północno-zachodniej, z czym wiąże się wiele legend. Na południowo-zachodniej stronie od słynnego wału wylewa jezioro Weglie, zajmujące powierzchnię 278 ha.

Na początku 17 wieku osada Weglie było пожаловано jednego z towarzyszy Piotra Pierwszego – hrabiemu Ягужинскому. Wkrótce po tym, w 1777 roku trafi w ręce przeszedł w ręce hrabiego Potiomkina. W środku 1780 roku osiedle Weglie odwiedziła sama Katarzyna II, która dosłownie była zafascynowana niezwykłą urodą tutejszych miejsc. Cesarzowa postanowiła zbudować w tym miejscu własny wiejski pałac, choć i tak nie zrealizowała swoje pragnienie. W 1782 roku trafi w ręce przeszła w posiadanie Ланского, który był faworytem Katarzyny, po której gospodarzem Weglie stał się książę o nazwisku Куракин.

W 1808 roku Weglie stało się znane jako obiekt przemysłowy dzięki budowie полотняной fabryki. W 19 wieku doszło do bezprecedensowego wzrostu льноводства, wskutek czego stał się odbywać każdego roku targi: Воздвиженская, dwie Фоминские i Тресвятительская. Na terenie Велейского grodziska odbył się zabytkowy trakt pocztowy, wiodący z Полоцка w miasto Nowogród. Obróbka lnu, a także jego sprzedaż umieścić udany początek dla kupieckich dynastii w Weglie. W tym czasie zaczęła się pojawiać i старообрядчество.

Szczególnie ważne jest, aby pamiętać, że grodzisko Weglie znajduje się w pobliżu muzeum-rezerwatu imienia A. S. Puszkina, a nie tak dawno weszło w jego skład.