Pomnik marszałka Francji Жозефу Gallieni stoi na placu Vauban. Nazwa Gallieni nie jest zbyt znany w Rosji, ale dla paryżan to symbol odwagi i nadziei. Nic dziwnego, że na cokole pomnika z napisem: "Жозефу Gallieni – miasto Paryż".

Józef Szymon Gallieni ukończył akademię wojskową Saint-Cyr, służył w wojskach kolonialnych. Był gubernatorem Madagaskaru. W kwietniu 1914 roku przeszedł na emeryturę z powodów zdrowotnych, mieszkał w swoim majątku. Weteran było już 65 lat.

7 sierpnia 1914 roku anglo-francuskie części przegrali z pogranicza bitwę z wojskami niemieckimi. Niemcy zadawały cios, z pominięciem Paryża. Dowódca Жоффр uważał, że trzeba oddać Paryż i za Sekwaną narzucić przeciwnikowi się decydująca bitwa.

Minister wojny Мессими wymagał od Жоффра tworzenia armii obrony stolicy, ale ten отмалчивался. Wtedy minister wywołał Gallieni i mianował go wojskowym komendantem Paryża. W skład garnizonu stolicy przekazali armię generała Монури. Rząd opuściła miasto. Odpowiedzialność za stolicę Francji położyła się na starszych, śmiertelnie chorego człowieka.

Stary żołnierz wykazał odwagę, energię i przezorność. Nawiązała авиаразведку. Radiostacja na wieży eiffla prowadziła przechwycenie niemieckich wiadomości. Wokół Paryża kopali okopy, wyposażone w stanowiska artyleryjskie – stolica zamienia się w twierdzę. Zdając sobie sprawę możliwość jej upadku, komendant nakazał podważać część obiektów, w tym wieżę eiffla.

Gallieni pierwszy zrozumiał, że niemcy zrezygnowali z planu sprawozdanie Paryża i skręcili na wschód, aby wziąć w kleszcze francuską armię. Tym samym wystawili swojego boku pod cios. Gallieni nalegał na uderzenia siłami armii Монури. Жоффр czekał. Brytyjscy sojusznicy, których Gallieni nadzieję przekonać, w ogóle nie zaczęli rozmawiać ze starszym zmęczony człowiek w okularach. I wtedy komendant Paryża zaczął się ruch wojsk, nie czekając rozkazu. Rozwinęło się bitwa na Marne. W krytycznym momencie Gallieni udało za dobę przerzucić z Paryża 6000 świeżych żołnierzy za pomocą uruchomionych paryskich taksówek – niemcy wycofali się.

Paryż wytrwał. W 1916 roku Gallieni ponownie przeszedł na emeryturę i zmarł. W 1921 roku było mu pośmiertnie otrzymał tytuł marszałka Francji.

Pomnik marszałka postawiony na placu Vauban w 1926 roku (autor – rzeźbiarz Jean Boucher). Plac przed Domem niepełnosprawnych, miejsce pochówku wielkich wojowników, Francji, stał się godnym miejscem dla pomnika człowieka, спасшему Paryż.