Historia kościoła Sainte-Anne de la Butte aux Cailles – uderzający przykład wytrwałości i odwagi, uświęconych przez wiarę. Było wiele powodów, aby ta świątynia nie pojawił się w ogóle. Ale on stoi jako pomnik ludziom, вложившим w niego cały żar serca.

Od XVI wieku w tych miejscach, na wzgórzu Butte aux Cailles, byli produkcji, ciążących do Manufakturze gobeliny. W czasach boomu gospodarczego tutaj spływały emigranci z całej Europy. Modlili się oni w małej kaplicy, nazwanej imieniem generała Jeana Baptiste Fidela Bree, – dowodził wojskami w okolicy Paryża w czasie rewolucji 1848 roku. Nie chcąc krwi, generał udał się na negocjacje z rebeliantami i został brutalnie zamordowany.

W pamięć o generale postanowiono zbudować kościół. Prefekt Osman zatwierdził projekt. Ale spadla francusko-pruska wojna imperium padła z nią i plany Paryża. Коммунары zamordowali proboszcza ojca Каптье. Chcieli zburzyć i kaplicę Bree – ona wcale ich uczucia – ale udało się tylko sprzedać kościelną meble.

W końcu wieku ludność Butte aux Cailles osiągnęła 30.000 osób. Kaplica była mała do parafii: w 1892 roku odbyły 968 chrztów, 251 ślub, 1200 dzieci przeszły katechezę... I tu stał się cud: para Ноллеваль przyniosła приходскому ksiądz, opat Мирамон, pieniądze na zakup ziemi pod budowę kościoła. Teraz na opata to najważniejsza sprawa w życiu.

Architekt Prosper Bobin stworzył projekt w rzymsko-bizantyjskie. W 1894 roku, budowa rozpoczęła się, ale zetknęła się z problemami: słaby grunt. Wiercone siedemdziesiąt studni, wylewa dwa tysiące metrów sześciennych betonu. Zdarzało się, że proboszcza nie było już ani franka na opłacenie rachunków. Za każdym razem pomogła wkład dobrowolne. Staruszka-parafianka przed śmiercią wręczył proboszczowi tysiąc franków: "już ich nie potrzebuję".

Prace szły powoli, aż w 1898 roku nie wydarzyło się drugi cud: przemysł czekolady Онорина i Jules Ломбарт płacili zakończenie dzwonnic i elewacji (długo go nazywali czekoladowym). Proboszcz został zainspirowany. W 1900 roku przyjął bezcenny dar biskupa Awinionu nowej świątyni – relikwie świętej Anny. Jednak 1905 rok przyniósł nowy test: po separacji Kościoła i państwa budynki świątyń znacjonalizowane. Jakie darczyńcy będą inwestować pieniędzy publicznych?

I oto w 1911 roku parafianka pani Hak wnosi największy na cały czas budowy raty. Jej przykład jest zaraźliwy: można subskrypcje wykonaniu chóru i ołtarza kaplicy świętej Anny, niezawodnego układania dachu, projektu głównego wejścia... 24 października 1912 roku kościół uroczyście poświęcił. Trzy miesiące później семидесятивосьмилетний opat Мирамон umiera. Na отпевании brzmią słowa: "Panie, sługa Twój spełnił swoje zadanie".

Wnętrze kościoła jest surowe i proste. Jego ożywia światło padające przez kolorowe witraże (praca braci Montmejean). W ozdobionej mozaiką kaplicy świętej Anny leży prosta marmurowa płyta, pod którą spoczywa opat Мирамон.