Bramy Saint-Denis nazywa się łuk, znajdujący się na skrzyżowaniu ulic Saint-Denis, rue du Faubourg Saint-Denis, plaza de Bonne Nouvelle i bulwaru Saint-Denis. W rzeczywistości jest to łuk triumfalny, wzniesiona na cześć zwycięstw wojskowych.

Bramy zostały zainstalowane tu dla upamiętnienia zwycięstwa króla Ludwika XIV w Holenderskiej wojnie 1672-1678 roku. Wojna ta rozprzestrzeniła się na całą Europę i na początku była absolutnie zwycięskiej dla króla: mniej niż dwa miesiące, we Flandrii i na brzegach Renu zajęło ponad cztery tuziny holenderskich twierdz. Właśnie wtedy Ludwik i nakazał budowę bramy Saint-Denis.

Budowano bramy według projektu dyrektora Królewskiej akademii architektury Francois Блонделя, który wziął za wzór Łuk triumfalny Tytusa w Rzymie. Miejsce budowy wybrano historyczne: w przypadku Carli V tutaj znajdowały się bramy-bastion w średniowiecznych murach.

Bramy były majestatyczne: wysokość – 25 m, szerokość całkowita – 24 m, szerokość przęseł – 8 metrów. Każdy z elewacji ozdobiona rzeźbami i płaskorzeźbami, opisującymi zwycięstwa Króla Słońce. Na stronie zwróconej na wschód, można zobaczyć symbole zwycięstwa nad Renem, w zachodniej – we Flandrii. Północna strona ujęte zdobycie Maastricht, republika południowej – przeprawę przez Ren. W podporach bramy funkcjonują specjalne przejścia dla chłopów, którzy mogli towarzyszyć orszak króla.

Bramy zostały zbudowane w 1672 roku, kiedy do końca wojny było jeszcze daleko. 1678 roku, kiedy to został podpisany Нимвегенский świata, zwyciężczyni-Francja poniosła takie straty, że równowaga budżetowa kraju zostało naruszone, rozpoczęły się zamieszki. Jednak bramy stały się imponujący pomnik wojskowej chwały kraju, jednym z najlepszych przykładów wczesnego francuskiego klasycyzmu.

W historii bramy była jeszcze jedna wojskowa strona. Podczas czerwca rewolucji 1848 roku w pobliżu nich odbyła się krwawa bitwa powstańców paryskich robotników z oddziałami gwardii republikańskiej. Walka toczy się z użyciem broni i kawalerii. Zginęły dziesiątki paryżan.