Kładka Simone de Beauvoir – jeden z nowych paryskich mostów. Latające nad załadowane набережными, on prowadzi pieszych i rowerzystów od placu przed biblioteką Narodową prosto do parku Bercy.

Z tym mostem ukazała się ciekawa historia. Kiedy w 1998 roku architekt Dietmar Файхтингер wygrał konkurs na budowę nowej przeprawy przez Sekwanę, most miał kryptonim – Bercy Толбиак. Файхтингер wymyślił elegancką, zgrabną konstrukcję. Однопролетный most wygląda cudownie – jakby dwa łuki łączą линзообразно i falą wstają nad Sekwaną.

Centralny rozpiętość mostu, ten najbardziej "soczewka", został wykonany ze stali w Alzacji. Ważył 650 ton, został 106 metrów długości i 12 szerokości. Główną część mostu pojechaliśmy do Paryża przez morze Północne, kanał La Manche, potem we francuskim rzek – powoli, ciężko, niektóre bramki były dla niego zbyt wąskie. Długa barka uroczyście podrzuciła "soczewkę" do miejsca przeznaczenia, a do tego czasu burmistrz Paryża już zaproponował nazwać most nazwiskiem pisarki i filozof Simone de Beauvoir. W 2006 roku most został uroczyście otwarty w obecności recepcji córki Simone – Sylvii Le Bon-de Beauvoir.

Udało się to zabawne – przednia, z miękkimi, zaokrąglonymi, kobiecymi kształtami nazwali na cześć ideologa ruchu feministycznego, kobiety wysokiej zimnego intelektu, bezkompromisowy, sztywne. Tytuł wygląda błędem. Ale można na to spojrzeć inaczej.

Most o długości 304 metry jakby na jednym oddechu przesuwa się szybko z brzegu na brzeg. Dwa łuki – to dwa poziomy mostu, z góry roztacza się panoramiczny widok na historyczny Paryż, na dolnym obok błyszczy woda z rzeki. Z jednej strony – skarbnica wiedzy, z drugiej – przyroda, wokół piękno i wolność. Czy to możliwe, że Simone de Beauvoir być przeciwko?