Pola elizejskie Zdjęcie: pola Elizejskie

Pola elizejskie – najsłynniejsza i de facto główna ulica Paryża. Tutaj - najdroższe i eleganckie restauracje, tutaj odbywają się parady wojskowe w dni świąt narodowych Francji, tutaj zjeżdżają miliony turystów z całego świata.

Ulicę nie można nazwać starożytnej: do początku XVII wieku były tu bagna, gdzie królowie polować na kaczki. W drugiej połowie wieku pojawił się królewski pałac, powstały pierwsze domy. Do początku XIX wieku na ulicy można było zobaczyć tylko полдесятка budynków.

29 marca 1814 roku cesarzowa Maria Luisa uciekła z Paryża, który z walką brali wojska антифранцузской koalicji. Rosyjscy kozacy zorganizowali biwak właśnie na polach Elizejskich i praktycznie nie zniszczyła ich. Przez kilka lat tu pojawiły się drogie rezydencje, został położony asfalt, działa gazowe oświetlenie.

Pola elizejskie ciągną się dokładnie ze wschodu na zachód od placu Zgody do placu Gwiazdy (Charles de Gaulle) z jej kolosalnego łukiem triumfalnym. Łuk został zbudowany w 1836 roku na pamiątkę zwycięstwa Napoleona pod Austerlitz, z nią ulica zyskała wielkość. W erze miast reform barona Haussmanna architekt Хитторф urządził na polach Elizejskich wspaniałe ogrody. Na Polach odbywały się na całym świecie wystawy 1844, 1855, 1867, w 1900 roku.

Trasa o długości 1915 m umownie dzieli się na dwa odcinki: - parkowy i biznesu. Pomiędzy placem Zgody i Okrągłe leży park spacerowy o długości 700 metrów, z pięknymi fontannami. Dalej zaczyna się "złodziejka" część pól Elizejskich z chodnikami o szerokości 22 m każdy. Tu koncentruje się banki, biura linii lotniczych, eleganckie kina, restauracje i sklepy. Znajdują się tu bardzo drogie polski restauracja "Rasputin", chwalebny kabaret "Lido", redakcja czasopisma "Figaro".

Na polach Elizejskich znajduje się rezydencja prezydenta Francji. W tutejszych kinach odbywają się światowe premiery filmów z udziałem gwiazd. Końcowy etap słynnej szosowy Le tour de France również zajmie tutaj. Według tradycji to właśnie tutaj zbierają się tłumy paryżan w dni "narodowego radości" - na przykład, 12 lipca 1998 roku, kiedy to Francja wygrała mistrzostwa świata w piłce nożnej, na Polach zebrało się ponad 3 mln osób.

Mogę uzupełnić opis