Pałac Tokio (Muzeum sztuki współczesnej) Zdjęcie: Pałac w Tokio (Muzeum sztuki współczesnej)

Paryski pałac Tokio nie ma się do stolicy Japonii praktycznie nic wspólnego. Rzecz w tym, że oddziela go od Sekwany ulica (avenue, Nowy Jork) do 1945 roku nazywała Tokio avenue. Tak samo nazywał się i zbudowany w pobliżu pałac.

W konkursie na projekt pałacu wzięło udział 128 kandydatów, w tym Tony Garnier i Le Corbusier. Wygrali architekci Jean-Claude Дондель i Andre Hubert, którzy zaproponowali budynek w stylu art-deco. Został wzniesiony na Światowej wystawie sztuki i technologii, która otworzyła się w Paryżu w maju 1937 roku. W ramach wydarzenia francuzi planowali otworzyć w pałacu Tokio Paryskie muzeum sztuki współczesnej i nabywali dla niego ogromna ilość prac malarzy, rzeźbiarzy, grafików. Jednak z projektem, że coś poszło nie tak, jest już przygotowana kolekcja została przekazana w Petit Palais.

Po ii wojnie okazało się, że placów Petit Palais, aby pomieścić kolekcji bardzo brakuje. Sytuacja zaostrzyła się w 1953 roku, kiedy wśród eksponatów dołączyła hojny dar wielkiego kolekcjonera dzieł sztuki dr Жирардена. Wtedy zapadła decyzja powrotu do idei utworzenia muzeum sztuki współczesnej w pałacu w Tokio.

Dziś w Paryskim muzeum sztuki współczesnej liczy około ośmiu tysięcy eksponatów, reprezentujących główne nurty sztuki ubiegłego wieku. Historyczny rozdział zawiera pracami фовистов, кубистов, орфистов, surrealistów. Niezwykle przystojny nowoczesny punkt (sztuka po 1960 roku). Wystawione są tu pracy nowych realistów (Armand, Cesar, Deschamps, Klein, Ресс), art-ruch Флукус (Ben, Ditman, Фийу), ruchu Figuracja narrative (Куеко, Эрро, Фроманже, Штампфли).

Ozdoby muzeum – ogromne płótno Matisse ' a "Paryski taniec" i fresk Dufy "Bajki energii", wykonane dla Paryskiego do zarządzania. Na 250 полихромных panelach przedstawiona historia elektryczności od Arystotelesa aż do naszych dni.

W 2010 roku nieznani sprawcy ukradli z muzeum pięć płócien Picassa, Matisse ' a, Modigliani, Małżeństwa i Légera łącznej wartości około 100 milionów euro. Kradzież wywołała szok wśród kolekcjonerów: pracy takiego poziomu, числящиеся we wszystkich katalogach, po prostu nie można sprzedać.

Mogę uzupełnić opis