Na granicy powiatu, duży malowniczej rzeki Kłamstw, w swoim czasie znajdowało się słynne bogata posiadłość pod nazwą Лямоново. Do tej pory na granicy z Łotwą, biegnącej wzdłuż drogi miasta Красногородска, można zobaczyć tylko fragmenty niegdyś bogatego dworu. Лямоново jest niewielką wsią, która według podziału administracyjnego przebywało w składzie Ciemnoniebieskiej gminy w Ополочецком powiatu Pskowskiej guberni. Począwszy od drugiej połowy 18 do końca 19 wieku majątek należał do rodziny Пещуровых, którego przedstawiciel, w twarz Aleksieja Никитича, był przywódcą Опочецкого szlachty w okresie od 1823 по1828 latach, co przypadło na lata linki Puszkina A.Z. w Michajłowskim. Jakiś czas później, Aleksieja Никитича wybrali Псковским i Витебским cywilnym gubernatorem. Miał syn Aleksiej, a także pięć córek. Według zeznań mieszkańców, na kościelnym cmentarzu w miejscowości Лямоново, znajdowały się rodzinne grobowce rodziny Пещуровых, w których pochowani byli gospodarz z żoną Elizabeth Христофоровной, ich syn i inni krewni. Na dzień dzisiejszy rodzinnych splądrowane krypty.

Jak tylko w końcu 1822 roku Пещурова wybrany przywódcą powiatowego szlachty, on stale mieszkał w Лямоново, a także zajmował się poprawy swojej zagrody. Pod opieką tego człowieka w swoim czasie był sam A. S. Puszkina. Puszkin przyjechał do Лямоново do swojego лицейскому towarzysza Горчакову, a on, z kolei, był bratankiem Aleksieja Никитича. Nie dojechawszy do Лямоново dosłownie 58 kilometrów, A. S. Puszkin zwrócił uwagę na wysoką majestatyczne sosny, która stała tuż przy drodze. Według klasyfikacji, to była sosna-olbrzym, który nie ma sobie równych objętościowo wśród wszystkich przedstawicieli pskowa lasów.

Dwory A.N. Пещурова zajmowała 4, 5 dziesięcin, a to teren na pół dzieliła droga, rozciągające się od strony południa na północ. Ze strony zachodu od drogi stoi господский dom, po bokach którego znajdują się флигели, a sam dom jest przeznaczony do celów gospodarczych pomieszczenie, a od strony południowej od niego widnieje park. Od strony północy na przydomowej posesji znajduje się mały obszar, засаженная drzewami, a także niewielki staw i budynek kuźni. Od strony zachodniej znajdują się budynki gospodarcze dziedzińce. W dawnych czasach bezpośrednio przy drodze znajdowało się duże pomieszczenie, najprawdopodobniej, w nim była stajnia, a także sezonowy i каретный sarai. Za dużym pomieszczeniem znajdowały się piwnice i ogrody. Znany artysta Naumow opisywał, że osiedle Лямоново, jak na tamte czasy, było jednym z najbogatszych i najbardziej luksusowych wśród wszystkich usiadł Pskowskiej guberni. Ważną cechą, a także dumą wsi stał się luksusowym stylu dla flory i świetnie zaaranżowane park, wyposażone licznymi ciemnymi alejami, zdrojem miejsce i stawem.

Wiadomo, że w 1875 roku w miejscowości Лямоново mieściła się cerkiew prawosławna, zbudowany z cegły, a także солодовня, destylarnia i swój młyn.

Na przestrzeni lat 1950-1960 w tym miejscu znajdował się wystarczająco duża ferma bydła. Mniej więcej w tym samym czasie w strefie lokalizacji parku zbudowano mały nabiał. Na obwodzie wokół Лямоново toczyły się prace na uprawy zbóż, lnu i ziemniaków.

W tej chwili w parku w dobrym stanie są fałszywe, klon aleje, a także modrzew-olbrzymy. Parkowa aleja modrzewiowa składa się z 27 modrzewi, z których jedna jest martwa. Cudem zachowała się ясеневая aleja, ale większa ilość drzew zginęło. Wśród осиновых i choinek zarośli rośnie jeszcze pięć starych, potężnych dębów. W pobliżu drogi i zbiornika stoją stare wierzby, a w centralnej części parku rośnie majestatyczny syberyjska sosna. W pobliżu cmentarza znajduje się ольховая aleja i kąpielisko. Dosłownie dwieście metrów od ясеневой aleje w kierunku na północ, w zaroślach osiki i olchy, znajduje się druga kąpielisko.

Wszystkie budynki, które znajdowały się w gospodarstwie Пещурова, już od dawna stanowią ruiny, z których pozostał tylko fundament. W końcu 1992 roku został wzniesiony krzyż o wysokości trzech metrów, na miejscu разобранной kościoła. W czerwcu 2004 roku w miejscowości urodzinowy Puszkina została zamontowana tablica pamiątkowa na cześć jego spotkania z kolegą z liceum – A. M. Горчаковым.