Dwór Druckich-Lubeckich w mieście Szczuczyn – pomnik architektury XIX wieku, zbudowany w stylu baroku i klasycyzmu.

Pierwotnie pałac został zbudowany w XVIII wieku dla rodziny Scipio del Капмо. W 1807 roku książę Franciszek-Ксаверий Друцкий-Lubecki ożenił się z jego 14-letniej siostrzenicy hrabiny Marii Scipio del Campo. Друцкий-Lubecki był przedstawicielem jednego z najbardziej родовитых białoruskich książęcych rodów. W dojrzałych latach stał się ministrem finansów Królestwa Polskiego i gubernatorem guberni Wileńskiej, brał udział w wyprawach Suworowa do Włoch i Szwajcarii.

Jeden czas Друцкий-Lubecki był ambasadorem we Francji. Ten kraj oczarowała go, a on chciał zbudować pałac, podobny do tych, które widział u siebie w domu. Po kontuzji Franciszek-Ксаверий przeszedł na emeryturę i zamieszkał w posiadłości w Щучине.

W XIX wieku pałac został przebudowany na zlecenie księcia Друцкого-Любецкого architekta Tadeuszem Растворовским na wzór Małych Trianon w Wersalu, otaczając go pięknym parkiem.

Rodzinie Druckich-Lubeckich pałac należał do 1939 roku. W czasie Ii wojny światowej niemcy urządzili w pałacu szpital, więc praktycznie nie ucierpiał. Po wojnie w Щучине znajdował się garnizon latające części, a pałac stał się Domem oficerów. Po rozpadzie ZSRR wojskowa część została wyhodowana z Щучина, a nikomu nie potrzebny wspaniały pałac stał się szybko rozpadać.

W 2011 roku rozpoczęto odbudowę pałacu. Jego postanowili przekazać rejonowy wydział edukacji do potrzeb młodego pokolenia Щучина. Obecnie pałac znajduje się na renowacji, którą planuje się zakończyć w 2013 roku.