Trzy zabytki miasta Nikko znane w Japonii jak pod własnymi, jak i pod wspólną nazwą Nishi-итидзи, które oznacza "dwa sanktuarium shinto i świątynia buddyjska". Te atrakcje - sanktuarium Тосе-gu, Футарасан i świątynia Риннодзи. Są to obiekty Światowego dziedzictwa UNESCO, na ich terytorium w sumie istnieje ponad sto zabytków.

Sanktuarium Футарасан i świątynia Риннодзи były oparte buddyjskim kaznodzieją Shodo-сенин. On pierwszy wszedł na święty szczyt – wulkan Нантайсан wysokości około 2, 5 tysięcy metrów, a kiedy zszedł na dół, to w 766 roku założył u jego podnóża buddyjska świątynia, pierwotnie zwany Сихонрюдзи, i синтоистское sanktuarium Хонгу-jinja przybytek (później Футарасан). Nikko stały się liczyć przede wszystkim miejsce, w wschodniej Japonii, gdzie można dokonać kult bóstwa gór, a w okresie Kamakura (XII-XIV w.) świątynie Nikko zostały uznane za siedlisko bóstw, покровительствующих wojskowemu сословию i ma duże znaczenie religijne wpływ.

Świątynia Сихонрюдзи w XVII wieku przeszedł do buddyjskiej sekty Тэндай i został przemianowany na Риннодзи. W kompleks świątynny zawiera 15 małych świątyń. W Sali trzech Buddów, największej w Nikko, przechowywane są trzy złoconych posągów Buddy Amida, тысячерукой Kannon i Bato Kannon – bogini miłosierdzia, przedstawionego z głową konia. Za tym budynkiem znajduje się filar świata Соринто – brąz budowla z dziewięcioma pierścieniami, w którym przechowywany jest tysiąc buddyjskich sutr. Inne buddyjskie relikwie znajdują się w salach Хоккэдо i Дзегедо, połączonych korytarzem. Świątynne skarby epoki Edo na terenie Риннодзи są przechowywane w strukturze Хомоцудзэн.

Spiżowa figura mnicha-założyciela Shodo-сенин zainstalowany przy wejściu do świątyni. Wokół Риннодзи był ogród Ewg-en, który zachował się od początku okresu Edo i przedstawia próbkę кайюсики – jednego z kierunków japońskiej architektury parkowej. Parki i ogrody w tym stylu są przeznaczone na postrzeganie otaczających krajobrazów podczas spaceru wokół stawu.