Dawny klasztor benedyktynek w mieście Nieświeżu został zbudowany w 1593 – 1596 roku. Projekt dla klasztoru wyniósł znany włoski architekt Jan Maria Bernardoni. Klasztor został konsekrowany w 1597 roku przez biskupa самогитским Melchior Гедройцем.

Klasztoru sprzyjała i obserwowała jego budową żona księcia Radziwiłła Sierotki – Elżbieta Eufemii. Wraz z klasztorem został zbudowany kościół katolicki Święty Eufemia – patronki księżnej. W kaplicy tego kościoła i odszedł proch Elżbiety Eufemia i jej dwóch córek Katarzyny i Christine.

Klasztor został zbudowany na wzniesieniu, skąd policjanci wszystkie podejścia do miasta Nieświeżu. Wchodził w skład struktur obronnych na wypadek ataku wroga.

W 1866 roku klasztor został zniesiony carskimi władzami, w związku z bardziej rygorystyczne środki wobec Kościoła Katolickiego na terenie Królestwa Polskiego, wchodzącego w skład Imperium Rosyjskiego po rozbiorze Rzeczypospolitej. Po przejściu Nieświeża pod polską jurysdykcję w 1920 roku klasztor ponownie otwarte. Działał on aż do 1945 roku, kiedy faszystowskie wojska zostali wygnani z miasta. Radzieccy urzędnicy natychmiast zamknęły klasztor, a w afryce wyrzucili.

W murach dawnego klasztoru benedyktynek, mieści pedagogiczne szkoły imienia Jakuba Kołasa. W szkole ma swoje schronisko. W zasadzie, jego zamieszkują dziewczyny.

Istnieje legenda o Czarnej Zakonnicy, замученной kiedyś w klasztorze czy gestapo, czy NKWD, metody pracy, które były takie same. Ona chodzi po korytarzach i grzmi kluczami. Może pchnąć lub szczypta kogoś.