Obserwatorium Lazurowego wybrzeża znajduje się w odległości dwóch kilometrów na północ od parku Mont-Boron, na szczycie wzgórza Mont-Gdo (370 metrów nad poziomem morza). To nie tylko znany na całym świecie science laboratory, ale i centrum kultury, gdzie co roku przyjeżdżają tysiące turystów.

Stworzył obserwatorium francuski bankier i patron nauki holenderskiego pochodzenia Rafael-Louis Бишофшайм. Był zapalonym astronomem-amatorem, finansował pracy obserwatoriów – Notre i znajduje się w Pirenejach na Pic du Midi. W 1878 roku kupił szczyt Mont-Gdo i poprosił swojego przyjaciela, architekta Charlesa garniera opracować projekt nowego obserwatorium. Miejsce zostało wybrane ze znajomością sprawy: krystalicznie czyste powietrze Nicei i duża ilość безоблачных dni stwarzają tu doskonałe warunki do obserwacji.

Kompleks obserwatorium składa się z 18 budynków, 13 z nich stworzył w stylu beaux arts Charles Garnier. Do głównego budynku potrzebny był kopuła o średnicy 24 metrów (więcej niż u paryskiego Panteonu). Wśród architektów został ogłoszony konkurs na projekt ogromu o wadze 162 tony, która miała łatwo i płynnie obracać się wokół osi pionowej. Pokonał Gustave Eiffel, który zaproponował nieoczekiwane rozwiązanie techniczne: umieścić kopułę na spławik, swobodnie pływające w kanale pierścieniowym. Aby kanał nie замерзал w zimowe noce, wypełnione roztworem węglanu potasu.

W 1887 roku pod kopułą zainstalowano największy na świecie (na tamte czasy) teleskop refraktor o średnicy 76 cm, 18 metrów długości. Jego budowlę uzupełniał mniejszy rozmiar narzędzie o średnicy 50 centymetrów. Na tle obecnych gigantów narzędzia wyglądają jak karły, ale właśnie za pomocą tego małego teleskopu astronom Auguste Honoré Шарлуа otworzył cztery tuziny asteroidy.

W 1986 roku obserwatorium w Nicei nawiązała współpracę z centrum badań i rozwoju geodynamiki i astrometrii się w Alpach Nadmorskich. Razem tworzą Obserwatorium Lazurowego wybrzeża. Tu i teraz prowadzone są intensywne badania naukowe, w tym планетологии, gwiazd fizyki, falom grawitacyjnym.

Do obserwatorium idzie kręta droga, piętrząca się na szczyt wzgórza. Bramy wjazdowe strzegą posągi Fizyki (autor – rzeźbiarz Aimee Mille) i Astronomii (prace Juliusza Thomasa). Obudowy są w pięknym parku leśnym, rozległym, na powierzchni 35 ha. Stąd roztacza się wspaniały widok na zachód, w kierunku Cannes, i na wschód (widać Monako).

Astronomowie pozwalają na grupowe zwiedzanie obserwatorium. Goście mogą wybrać się na leśnych ścieżkach i "Астрорама" – plac zabaw z teleskopami pod gołym niebem. Tutaj można posłuchać wykładu pracownika obserwatorium o planetach, gwiazdach, czarnych dziurach i innych cudach Wszechświata. Na stronie "Астрорамы" każdy dzień jest określony czas wschodu i zachodu Księżyca i planet. Można je obserwować stąd, ze szczytu Mont-Gdo, płynącej w gwiazdkowym oceanie, z dala od hałaśliwych Anglików.