Ogród Исуй-en w Nara składa się z dwóch części, z których każda była samodzielnym ogrodem. Tak, zachodnia część początkowo była ogrodem małego kościoła, który znajdował się na terenie słynnej świątyni buddyjskiej Кофуку-ji. W 1670 roku tę ziemię kupił Киесуми Митикие, разбогатевший дубильщик skór. W aranżacji ogrodu zajmował się z 1673 w 1681 latach, w szczególności, zbudował dwa domy pod strzechą Сансютэй i Тэйсюкен. Tytuł jednego z nich – Сансютэй – dał rektor Манпуку-ji szkoły Обаку Мокуан, jest ono tłumaczone jako "dom trzech cudów".

Organizujemy wschodniego ogrodu zajmował się w 1899 roku, przedsiębiorca Seki Тодзиро, który wynajął dla tego architekta Хоритоку, przedstawiciela szkoły Урасэнке. W tej części ogrodu zbudowano kilka domów do ceremonii i poprowadzone są ścieżki do nich.

W 1939 roku oba ogrodu zostały zakupione i są połączone mieszkańcem Prycze Дзюнсаку Nakamura, aby stworzyć na ich terenie muzeum Нейраку, w którym przechowywana jest kolekcja tradycyjnej japońskiej ceramiki. Muzeum zostało otwarte dopiero w 1969 roku, w oparciu o jego kolekcji stanowiły wyroby z ceramiki, zebrane Дзюнсаку Накамурой. Istnieje ponad dwa tysiące eksponatów.

Ogród Исуй-en zajmuje powierzchnię 13, 5 tysięcy metrów kwadratowych. W środkowym stawie ogrodu znajdują się dwie wyspy. Na nich program rzeźby żurawia i żółwia, które w kulturze japońskiej symbolizują długowieczność. Kształt stawu przypomina znak "woda", a sama nazwa Исуй-en tłumaczy się jako "ogród na wodzie". Woda do stawu jest podawany z rzeki Yoshiki -, która płynie obok z ogrodem.

Położony wzdłuż wzgórz Вакакуса i Kasuga ogród Исуй-en odróżnia atmosfera spokoju i ciszy. Wiosna daje możliwość podziwiania kwitnących wiśni, a w pozostałych porach roku pomaga wyobrażenie o japońskim krajobrazie sztuki XII-XIX wieku.