W Japonii znajdzie się dwa świątyni o nazwie Кофуку-ji – jeden z nich znajduje się w Odległości, drugi – w Nagasaki. Świątynia znajduje się w Nagasaki, jest jednym z klasztorów szczęścia", wraz z Фукусай-ji, Софуку-ji i Сефуку-ji. Wszystkie one zostały zbudowane chińskimi mnichami w pierwszej połowie XVII wieku.

Świątynia Кофуку-ji został zbudowany w 1624 roku i jest najstarszym buddyjskim klasztorem z tych, które zostały zbudowane przedstawicielami chińskiej diaspory Nagasaki. Należy do buddyjskiej szkole Обаку prądy zen.

Port miasta Nagasaki przez długi czas pozostawał jedynymi morskimi "bramą" w Japonii, które były otwarte dla zagranicznych statków. Większość handlarzy przyjechała w tym z sąsiednich Chin. W 1620 roku zwrócili się do miejskiego głowie Nagasaki, prosząc o budowie niewielkiego klasztoru, w którym obywatele Chin mogłyby zwracać się do bóstw z modlitwami i prośbami o patronat w niebezpiecznych morskich podróżach. W tym czasie japońskie władze już rozpoczęły się prześladowania chrześcijan i stały się szczególnie zachęcić budowa i buddyjskich świątyń shinto. Dlatego chińscy kupcy otrzymali zgody i okazały się niezwiązek do chrześcijaństwa.

Szczególny wpływ klasztor Кофуку-ji nabył w 1654 roku, kiedy proboszczem był mistrz zen Инген, który przybył z Chin. Nad wejściem do świątyni wisi lakierowana tabliczka z hieroglifami, napisane jego ręką.

Klasztor znajduje się w dzielnicy, która nazywa się Терамати - Święta szereg lub Święta miasta, gdzie znajdują się liczne świątynie Nagasaki. Kompleks świątynny jest zbudowany w stylu chińskim z czasów dynastii Ming, wyróżnia go wiele detali architektonicznych, a także specjalny kolor ścian, zwany "chińskim czerwonym".

Główny budynek świątyni – Дайо Хондэн został zbudowany w 1632 roku, ale nowoczesne odwiedzający widzą go po trzech rekonstrukcji, z których ostatnia odbyła się w 1883 roku. W ołtarzu świątyni nie jest ustawiony posąg Buddy Siakjamuniego i bóstw Kannon i Jizo. Po lewej stronie od głównego budynku znajduje się Issa-do – sala bogini Мадзу (lub Matsu), patronki żeglarzy. W Issa-do marynarze zostawiały na tymczasowe przechowywanie przenośne ołtarze, które zabierali ze sobą w podróż. Budynek Issa-do remontu 1670 roku – najstarszy w kompleksie świątyni.

Кофуку-ji nie został ranny od wybuchu jądrowego w 1945 roku, ale prawie nie pozostał bez parafian po ii wojnie światowej, tak jak wielu chińczyków opuścili Japonię.