Pomnik "Kopiec Chwały" został wzniesiony w latach 1966-1969 na pamiątkę Wielkiego Zwycięstwa w Wielkiej wojnie Ojczyźnianej.

Kopiec Chwały postanowiono zbudować na miejscu słynnego "Mińsk Kotła", gdzie została pomyślnie przeprowadzona operacja "Bagration", w trakcie której w otoczenie trafiła 105-zgrupowanie wojsk niemieckich. Do niewoli dostało się ponad 35 tysięcy żołnierzy niemieckich żołnierzy i oficerów.

Kopiec Chwały postanowiono wypełnić według starej tradycji słowiańskiej – światem w горсточке ziemi. Tu przysłali ziemię ze wszystkich zakątków ZSRR, ludzie przyjeżdżali, przyniósł swoją ojczyznę w pamięć o tych, którzy popełnili tu wojskowy wyczyn i złożył głowy wraz z żołnierzami wroga. Wspólnymi siłami został usypano ziemny wzgórze o wysokości 35 metrów. Na szczyt kopca prowadzą 241 stopień długiej drabiny.

Nadzorował tworzenie kompleksu ludowy artysta rzeźbiarz Andrzej Онуфриевич Бембель. W tworzeniu pomnika uczestniczyli rzeźbiarz A. Артимович, architekci O. Stachowicz i Moc, Mickiewicz, inżynier B. Лапцевич.

Kopiec wieńczy pomnik z czterech bagnetów wysokości 35, 6 metra. Cztery bagnetu – symbol czterech radzieckich frontów, którzy otoczyli faszystowskie ugrupowania. Bagnety łączy pierścień z płaskorzeźbami radzieckich żołnierzy i partyzantów. Na wewnętrznej stronie pierścienia mozaika, na której wykonana jest napis: "Armii Radzieckiej Armii-освободительнице — dzięki! ".

Kopiec Chwały położony jest w pobliżu głównego lotniska w kraju i każdy, kto przyjeżdża do Mińska samolotem, widzi to monumentalna budowla, dzięki czemu Kopiec Chwały stał się swoistym symbolem Białorusi, szczególnie dobrze znane obywateli radzieckich w открыткам do dnia Zwycięstwa.