Górne miasto Mińska - historyczne centrum stolicy Białorusi, które zachowało atmosferę starego miasta, zasiedlenie, która rozpoczęła się jeszcze w 12 wieku.

W 1499 roku na podstawie prawa magdeburskiego, Mińsk staje samorządową, w związku z czym centrum miasta przenosi się na Козьмодемьяновскую górkę - wzgórze, na którym do tego czasu został wzniesiony tytułowy klasztor. Od tego czasu teren ten otrzymał nazwę Górnego miasta, a były center, odpowiednio, stał się nazywać Dolnym.

Z 16 wieku Górne miasto przyciąga uwagę najbardziej zamożnych mieszkańców. Współcześni nazwali ten region prestiżowym - tutaj znajdowały się domy szlachty. Współistnienie możnych tego świata, których poglądy religijne należeli do różnych wyznań i posiadanie onymi ogromnymi literami przyczynił się do budowy świątyń i domów modlitwy, z których część jest w dzisiejszych czasach kulturowe dziedzictwo Mińska. W zabytkach przeplatają się różne style architektoniczne: klasycyzmu sąsiaduje z baroku, secesji przeplata się z эклектикой.

W 19 wieku, a także w okresie II wojny światowej wiele zabytków kultury, należące do Górnego miasta, zostały częściowo lub całkowicie utracone, ale dzięki staraniom mieszkańców Mińska, powiat Górnego miasta udało się odzyskać, a w ostatnim czasie zabytkowe miasto znów zaczyna zdobywać swój oryginalny wygląd.

Zespół Górnego miasta, obecnie stanowią ulicy Hercena, Cyryla i Metodego, Rewolucyjna, Handlowa, Międzynarodowa, Muzyczny pasa, częściowo ulicy Engelsa i Komsomolskiej i Plac Wolności. Mogę uzupełnić opis