Jedną z pierwszych wzmianek świątyni Św. Stefana (Saint-Étienne) pochodzi z połowy V wieku – źródła wiadomo, że kaplica Saint-Étienne już istniała na tym miejscu i nawet ocalała po najazdu hunów. Lokalizacja pod nowoczesnym budynkiem dawnego religijnego budowli potwierdziły wykopaliska archeologiczne, przeprowadzone w ubiegłym stuleciu.

Budowa katedry rozpoczęła się w VIII wieku, a już po dwóch stuleci w kościele odbyła się rekonstrukcja, którą ufundowała królewski skarbiec Hotton I, a potem jego następcy Hotton II.

Kolejna przebudowa katedry zobowiązywał się na początku XIII wieku i trwała około trzech wieków. W tym czasie w świątyni pojawił się nowy nawa, który był szeregowy do nadal budynku świątyni. Wysokość nawy przekroczyła 40 metrów, i to pozwoliło uznać katedra w Metz jednym z największych w wysokości nawy we Francji – po katedr matki Bożej w Amiens i Świętego Piotra w mieście Beauvais. Zaktualizowany katedra konsekrowany w 1552 roku. Kolejna przebudowa katedry została w drugiej połowie XVIII wieku, podczas niego niektóre budynki znajdujące się w sąsiedztwie, zostały rozebrane, a przed katedrą pojawiła się powierzchnia.

Z katedry w Metz związana jest legenda, według której jego budowa zakończyła transakcji sukces z diabłem, jednak architekt udało się złamać umowę, i jego dusza nie dostało nieczystego. Katedra jest również nazywany "lampą Pańską" za duży obszar (6, 5 tysięcy metrów kwadratowych) witrażowych okien. Saint-Etienne naprawdę oferuje wyjątkową kolekcją witraży, z których zostały wykonane w XIII, XIV i XVI wieku, jeszcze 19 zdjęć z kolorowego szkła wykonał w drugiej połowie XX wieku Marc Chagall. Jeden z autorów witraży – mistrz XIII wieku Erman Münster – był zaszczyt być pochowany w murach katedry. Również, jak i architekt katedry Pierre Pióra, rzekomo перехитривший diabła.