Historia opactwa Św. Wincentego liczy już ponad tysiąc lat. Pierwsze religijne budowa pojawiło się w tym miejscu jeszcze w drugiej połowie X wieku, była to niewielka kaplica. Następnie miejscowy biskup Теодорих Pierwszy postanowił zbudować tu klasztor, gdzie umieścił sprowadzone z Włoch mocy dwóch świętych Wincentego i Lucii, którzy przyjęli męczeńską śmierć za wiarę. Lucía i za życia był znany ze swoich cudów uzdrowień, a jej pozostałości i nie podążały ogromne ilości pielgrzymów, ponieważ świętą Люцию swoją patronkę uważali nie tylko niewidomi i biedni.

Później trzysta lat opactwo Świętego Wincentego stało się nie tylko wpływowym klasztoru, ale i uznanym centrum edukacji w герцогстве Lotaryngia. W związku z tym rozpoczęła się przebudowa i rozbudowa klasztoru, budowa nowych, bardziej obszerny budynków w zamian poprzednich. Tak w połowie XIII wieku została rozebrana kolegiata, prawda, nowa na jej miejscu została zbudowana tylko z górą sto lat, ale późniejsza budowla zachowała się do tej pory. Rozpoczęty przez переустройству opactwa toczyły się jeszcze przez kilka wieków, i w drugiej połowie XVIII wieku przy kościele pojawił się fasada, w którym łączyły się elementy trzech zakonów – koryncki, morza jońskiego i dorycki, a także zostały zbudowane dwie neogotyckie łuki.

W latach Wielkiej rewolucji Francuskiej okres budowania w życiu opactwa się skończył i zaczął się krótkotrwały okres zniszczenia – do 1803 roku w kościele mieściła się stajnia, a następnie kościół został zwrócony kościołowi. Jednak część opactwa pozostał zajęty świeckimi instytucjami – лицеем Faber, fabryki tytoniu, интендантством i innymi. W XIX wieku kościół uzyskał witraże, wykonane miejskim mistrzem Laurentem-Charlesem Морешалем, a także rzeźbione obrazy świętych Wincentego i Lucji i płaskorzeźby ze scenami z ich życia.

- Metz kościół znajduje się na wyspie Шамбьер, obecnie nie jest aktualne.