Łowicz – jedno z najstarszych miast w Polsce, położone w województwie Łódzkim b50 кмна zachód od Warszawy.

Pierwsza wzmianka o Łowiczu pochodzi z 7 lipca 1136 roku. Wpis został wykryty w bulli papieża Innocentego II. Prawa miejskie uzyskano około 1298 roku. W 1355 roku drewniana twierdza została wymieniona na gotycki zamek na rozkaz arcybiskupa Jarosława Skotnickiego. Wkrótce Łowicz stał się religijny i świecki centrum. W xv wieku miasto stało się centrum edukacyjne dla duchownych. Duża ilość uprawnień, nadany Ловичу, przyciągnęło tam kupców i handlarzy, co pomogło miastu rozwijać się szybko rozwijać w kategoriach ekonomicznych. Złoty wiek Ловича zakończył się ze szwedzkim naruszenie, w wyniku której zamek i miasto zostały poważnie uszkodzone. Sekcja Polski w 1793 roku położył kres władzy arcybiskupów.

W 1819 roku Łowicz został mianowany stolicą regionu i został przekazany pod zarząd brata cesarza Aleksandra I Konstantego. Jeszcze jednym ważnym wydarzeniem w historii Ловича było otwarcie połączenia kolejowego z Warszawą w 1845 roku.

W związku z ważnością Ловича na przestrzeni wieków polskiej historii, zbudowano wiele obiektów, które są dziś cennymi zabytkami architektonicznymi.

Najstarsze domy w mieście pochodzą z XVI wieku. Do najcenniejszych zabytków Ловича należy barokowa bazylika Katedralna. Papież Jan Paweł II podczas swojej wizyty w mieście w 1999 roku podniósł ją do rangi bazyliki Mniejszej. Obok katedry znajduje się ratusz – jeden z najpiękniejszych obiektów architektury klasycznej w kraju. Ponadto, imponującym zabytkiem jest kościół pijarów, który uważany jest za "prawdziwą perłą baroku".