Początkowo dwór był nazywany "Barowoe" – położenie w sosnowym lesie, druga nazwa – "Львово" – ona ma na nazwisko właściciela – księcia Jerzego Aleksandrowicza Lwowa. Urodził się w 1879 r.. W 1904 roku Agnieszka ukończył Petersburski instytut dróg i pracował w zawodzie. Najpierw – na Либаво-Romeńskiej pkp, a od 1906 roku – na Mikołaja. Przez 4 lata pracował już starszy audytor i był III zastępca naczelnika. Ale w 1911 roku Lwów opuścił służbę i rozpoczął działalność gospodarczą, w której szybko udało mu. W 1912 roku Gieorgij Aleksandrowicz stał się jednym z dyrektorów zarządu spółki "Ropa", największego w Rosji wydobycia, przetwórstwa i handlu ropą naftową i нефтепродукцией, i od tego czasu cała jego praca była związana z tym sektorem przemysłu, szybko rozwijającej się i przynoszących szybki zysk. Był największym udziałowcem, wszedł do rady nadzorczej, a czasem i учреждал rosyjskie firmy naftowe: нефтепромышленное handlowe i społeczeństwo "Ter-Акоиов I.N.", syndykat Z.G. Лианозова, społeczeństwo "Эмба" i wiele innych. Wszystkie te firmy разведывали, wydobywano i przetwarzane ropy we wszystkich нефтеносных zakątkach kraju (Baku, Ухте, Groznym, Fergana, Эмбе), ponadto, transportowane i obrotu ropą naftową i produktami ropopochodnymi. Lwów, сблизившись z potentatów przemysłu naftowego, zamienia się w dużego finansowego działacza, przemysłowiec, właściciel papierów wartościowych i właściciela milionowego stanu.

Do wypoczynku i przyjmowania gości biznesowych R. A. Lwowie potrzebna była wiejska rezydencja, gdzie z dala od wścibskich oczu i stołecznej zgiełku można by nie tylko odpocząć, ale i zorganizować negocjacje biznesowe. Wybór księcia padł na Лужский krawędzi, a w 1918 roku nabył działkę w 118 hektarów, położony między Череменецким jeziora i drogi z Lugi w Череменецкий klasztor. Był nie tylko уединен i bardzo malowniczy, ale i położony jest w pobliżu z koleją, co zapewniało doskonałą komunikację ze stolicą.

Autorem dworu wystąpił S. P. Iwanow, który miał tylko dyplom starszego technika, ale któremu udało się zbudować niezwykłe posiadłość. Jego układ, jasny i prosty, został zaprojektowany z uwzględnieniem specyfiki terenu. W krótkim czasie strome skarpy brzegowej, pokryty lasem sosnowym, został wykończony szerokimi półkami, jak wbitymi w bor, który służył parku. Na środkowym placu zabaw został zbudowany kamienny dom w stylu klasycystycznym, zbudowany w 3-ехчастной schemacie. Od najlepszych przykładów tego зодческого kierunku tych lat budynek w Боровом różniło się odtwarzaniem na elewacjach praktycznie całego alfabetu klasyczny wystrój. Jego bogactwo i bogata kolorystyka, wyrażone w białych elementach na żółtym tle, dały "купеческому", w rzeczywistości, domu świąteczny, rozrywkowy charakter. Na tarasach odbywały się obiady i przyjęcia.

Jednak George Александровичу długo musiał korzystać z tej wiejskiej ziemiami. Bardzo ciekawe jest jego testament, wykonane na krótko przed rewolucją 1917 roku. W przypadku śmierci pyta swoją nieruchomy majątek "Катериновка" w guberni Witebskiej przekazać matce, reszta nieruchomości sprzedać, a pieniądze wpłacić w dziedziczne kasy do tworzenia неприкосновенного kapitału. Dochody dzielone między jego żoną, matką i fundacją rodziny Львовых; po śmierci żony i matki niewykorzystane przez nich pieniądze powinny były wejść w organizacji charytatywnej, która przypisana "Społeczeństwo w walce z trądem", "Społeczeństwo rosyjskich lekarzy" do walki z gruźlicą, "Społeczeństwo psychiatrów" i na edukację z internatem dla dzieci ulicy Sankt-Petersburskiej guberni.

Po rewolucji w Боровом został umieszczony w domu dla bezdomnych. W latach 1924-1931 majątek był wykorzystywany jako oddział uzdrowiska "Czerwony wałek", a w 1940 roku został przekształcony w Dom wypoczynkowy NKWD, возобновивший swoją działalność po Ii wojnie światowej. Obecnie mieści się w nim sanatorium MSW "Barowoe". Naturalne i ekologiczne czynniki tej miejscowości są bardzo wysokie i słusznie stosuje się dla leczniczo-rehabilitacyjnych celów.