Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Ахтополе położony jest w wschodniej części półwyspu, na którym znajduje się miasto. Ona stoi na wysokim brzegu morza, który z jednej strony prawie pionowo idzie w dół.

Dokładna data budowy kościoła nie jest znana. Podobno kościół został wzniesiony w 1796 roku, ponieważ ta data jest podana w pamiętnej napis w języku greckim w absydzie. Jednak chodzi w niej nie chodzi o budowie świątyni, a raczej o czasie, kiedy były malowane ściany wewnątrz pomieszczenia. Istnieje pogląd, że kościół Wniebowstąpienia Pańskiego została ustawiona na fundamentach innego starożytnej świątyni w czasach Średniowiecza.

Kościół jest mały, prostokątny budynek z absydą. Długość i szerokość świątyni – 17х7 m, wysokość – 2, 3 m. Ściany o grubości około metra zbudowane z dużych kamieni o nieregularnych kształtach, między którymi zalany jest na roztwór. W dwóch miejscach na różnych wysokościach na obwodzie całego budynku ciągną się drewniane listwy – dekoracyjny element architektoniczny. Budynek wieńczą wystające gzymsy i dwu-черепичная dach. Na wschodniej ścianie świątyni znajduje się apsyda – półokrągły, aneks, jednak jest ona prawie niewidoczna od strony ulicy, więc na zewnątrz kościoła można wziąć za zwykły dom mieszkalny. Wejście do świątyni znajduje się od strony południowej. Podobnie jak wiele innych kościołów, wybudowanych w Bułgarii w latach panowania tureckiego, ona częściowo – na 40-50 cm – вкопана w ziemię. Aby maksymalnie zabezpieczyć budynek, w nim były tylko dwa małe okienka pod dachem, które wychodzą na zachodnią i północną stronę.

W апсидной części świątyni zachowały się zabytkowe freski Деисуса. Warto zauważyć, że obrazy świętych na freskach wykonane zgodnie z kanonami nie bułgarskiego, a bizantyjskiej иконописного stylu.

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego – unikalny zabytek nie tylko ze względu na swój imponujący wieku. W 1918 roku w wyniku silnego pożaru Ахтополь prawie całkowicie spłonął. Budynek kościoła na brzegu morza – jedna z niewielu budowli, któremu cudem udało się uniknąć ognia. Teraz ta świątynia – bodaj czy nie jedyny dowód cech architektury, która istniała w mieście do początku XX wieku.