Sobór przemienienia pańskiego — cerkiew znajduje się w Lublinie. Katedra została zbudowana w latach 1607-1633 na miejscu istniejącego wcześniej kościoła prawosławnego.

Datę pojawienia się w mieście pierwszego kościoła prawosławnego na pewno nie można zainstalować, ale wiadomo, że w 1586 roku powstała prawosławna wspólnota Przemienienia Pańskiego, po czym rozpoczęła się budowa pierwszej świątyni. Niestety, niemal natychmiast po uroczystym otwarciu, kościół został całkowicie zniszczony przez pożar. W 1607 roku prawosławne bractwo podjęło decyzję o budowie nowej murowanej cerkwi. Prace przeciągały się na długie 26 lat, przyczyną czego stały się częste konflikty religijne w Lublinie. W 1633 roku królem został wybrany Władysław IV Waza, który potwierdził prawo prawosławnej społeczności w posiadanie kościoła w Lublinie. Król okazał pomoc społeczności, potwierdził szereg ważnych przywilejów, w tym wykluczył kościół z jurysdykcji unitów. W tym samym roku, 15 marca metropolita Piotr Grób poświęcił sobór Przemienienia pańskiego. Pomimo oświadczenie Władysława IV, już w 1635 r. kościół został ponownie schwytany униатами.

Po stłumieniu powstania Styczniowego ze strony władz rosyjskich rozpoczęła się stopniowa likwidacja униатства, a z kościoła w Lublinie, zostały usunięte wszystkie elementy religijne. Po maja 1875 roku, kiedy to unici w Lublinie zostały wyeliminowane, sobór Przemienienia pańskiego został zwrócony prawosławnym wiernym, których w tym czasie w mieście było 80 osób.

W czasie Pierwszej wojny światowej z kościoła zostały wywiezione do Moskwy wszystkie cenne ikony, które nigdy już nie wrócili do Lublina. Po przywróceniu polskiej niepodległości katedra chcieli zamknąć, jednak później z tego pomysłu zrezygnowano. W czasie ii wojny światowej kościół kontynuował swoją pracę.

W lutym 1960 roku, sobór Przemienienia pańskiego został wpisany do rejestru zabytków w Polsce.