Pałac biskupi – pałac w Lublinie znajduje się przy ulicy Królewskiej. Kompleks składa się z dwóch budynków, połączonych kaplicą. W jednym z nich mieści się siedziba Archidiecezji, w drugim mieszka arcybiskup.

Pałac został zbudowany w drugiej połowie xviii wieku, i często zmieniał swoich właścicieli. Jeden czas tu mieszkał pułkownik wojsk polskich, później pałac był własnością rządu królewskiego, później tutaj znajdowała się poczta.

W 1817 roku Paweł Wagner i John Рейнбергер wykupił budynek do wynajęcia tutaj sztabu loży masońskiej "Wolność przywrócona". Również, w pałacu znajdowało się społeczeństwo murarzy, a po 1822 r. – trybunał karny Lublina. W latach dwudziestych xix wieku rząd zamykał masońskie loże, po czym pałac został przekazany biskupowi jako siedziby w 1852 roku. Cały kompleks został przebudowany kilka razy. W tym okresie została zbudowana kaplica, która łączy dwa budynki. We wnętrzu budynku zachowany parkiet z dębu i buka, piece i drewniane meble. W 1880 roku w pałacu pojawiły się lampy naftowe konsekracji – pierwsze w Lublinie.

Do wybuchu ii wojny światowej w pałacu mieszkał Stefan Wyszyński – polski kardynał, arcybiskup-metropolita, który później stał się примасом Polski (także Prymas Tysiąclecia). W latach powojennych w pałacu mieszkał biskup Lubelski, pomnik, który został otwarty na dziedzińcu przed pałacem w 1996 roku. Drugi pomnik znajduje się na dziedzińcu Katolickiego uniwersytetu im. Jana Pawła II w Lublinie.