Katedra Świętego. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty - największy kościół w Lublinie, zbudowana w stylu barokowym w 16 wieku. Katedra jest obowiązującym архикафедральным katedry.

Katedra powstała w 16 wieku Bernardem Мациевским – katolickim biskupem i Примасом Polski. Prace budowlane rozpoczęły się w 1586 r. według projektu architektów Jana Marii Bernardoniego i Józefa Bricka w stylu barokowym. Konsekracja świątyni odbyła się 25 kwietnia 1604 r. biskupem Bernardem Мациевским. Prace budowlane zostały w pełni zakończone w roku 1625. W 1752 roku kościół został odbudowany po wielkim pożarze. Nad wnętrzem kościoła pracowali wiele wybitni mistrzowie swojego czasu. Tak, wszystkie freski wykonane przez rzeźbiarza Jana Meyer. W pobliżu ołtarza zostały stworzone posągi świętych, w tym św. Ignacy Loyola.

W lipcu 1773 roku w Lublinie został rozwiązany zakon jezuitów, po czym kościół odeszła do zakonu trynitarzy. Niemniej jednak, u zakonu nie było pieniędzy na utrzymanie ani kościoła, ani budynki dawnego kolegium jezuickiego. W 1797 roku kościół był używany jako magazyn zboża.

W 1805 roku powstała diecezja w Lublinie, po czym rozpoczęła się rozbiórka budynku kolegium jezuitów. Pozostały śmieci został wykorzystany do budowy okolicznych dróg. W 1821 i w 1878 roku w kościele przeprowadzono rekonstrukcji.

W czasie ii wojny światowej kościół został pozbawiony jednej wieży, ale z inicjatywy kardynała Stefana Wyszyńskiego w latach powojennych kościół został odbudowany. Latem 1987 roku katedra odwiedził Papież Jan Paweł II.