Opactwo benedyktynów w Tyńcu, klasztor, położony w pobliżu polskim miastem Тынц w odległości 13 km na południowy-zachód od Krakowa. Opactwo, który jest jednym z najstarszych w Polsce, znajduje się na wysokiej wapiennej skale na prawym brzegu Wisły.

Klasztor został założony w 1044 roku przez Kazimierza I. Pierwszym przeorem opactwa był Aaron – biskup z Krakowa, który, będąc na tym stanowisku, zainicjował reformę struktur kościelnych w Polsce. W drugiej połowie 11 wieku w klasztorze pojawił się kościół zbudowany w stylu romańskim. Później zostały zbudowane i inne budynki klasztorne. Opactwo stało się jednym z najbogatszych klasztorów w Polsce.

W 12 i 13 wieku klasztor przeżył atak tatarów i czechów. W 1241 roku został prawie całkowicie splądrowany. W kolejnych wieku opactwo реконструировалось kilka razy: najpierw w stylu gotyckim w 15 wieku, a później w stylu barokowym i rokoko. Kościół został rozszerzony, pojawiły się nowe budynki. W 16 wieku klasztor przeżywał gospodarczy i kulturalny rozkwit. Został stworzony i znacznie rozszerzona biblioteka, przebudowane niektóre budynki znajdują się w porządek okolic.

W okresie rozbioru Polski i utraty jej niepodległości, klasztor stał się centrum oporu wojskom rosyjskim. Obronna walka zadała poważne szkody klasztoru. W 1816 roku opactwo zostało całkowicie zamknięte. Z 1821 w 1826 roku troskę o opactwie przejął biskup Grzegorz Tomasz Ziegler, a z 1844 roku kolegiata była używana jako kościół parafialny.

Po zakończeniu ii wojny światowej opactwo było mocno zniszczone, prace renowacyjne rozpoczęły się w 1947 roku. Z 8 maja 1991 w opactwie pojawiło się swoje wydawnictwo, które wydaje książki o tematyce religijnej.