Najmniej znany miejskie, gotycki kościół pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła znajduje się jednak w samym atrakcyjnym miejscu Wrocławia, gdzie są tysiące turystów codziennie. Obok kościoła znajduje się słynny most Tumski i budowla w stylu barokowym byłego domu dla sierot pochodzenia szlacheckiego, który wcześniej nazywał się Орфанотрофеум. Jego elewacją kościół wychodzi na Кафедральную ulicę, a mur jego prezbiterium przylega do jednego z budynków Орфанотрофеума, ośrodek, którego w tej chwili zajęci edukacyjne instytucji, stacji radiowej pod nazwą "Rodzinna" i niektórych kościelnych usługami. Nawiasem mówiąc, kościół i budynek byłego domu dla sierot były połączone krytym przejściem w 1927 roku.

Kościół świętych Piotra i Pawła został zbudowany z czerwonej cegły w stylu gotyckim w latach 1404 roku, w którym wzniesiono prezbiterium, do 1454 roku, kiedy w pełni zakończone prace nad nawy.

Świątynia ta wiele razy przeżywał pożary, ale stale отстраивался na nowo. Pierwszy duży zniszczenie od pożaru doszło w 1634 roku, drugie – w 1791. Budynek świątyni podczas naprawy trochę zmienił, jego elewacji nadano cechy barokowe i odnowione wnętrze kościoła.

W 1813 roku kościół został przekształcony w szpital dla jeńców francuskich żołnierzy. Ponieważ w tym czasie nikt nie czuwał nad bezpieczeństwem kościelnego naczynia i sakralnych przedmiotów, to nic dziwnego, że po zakończeniu wojen napoleońskich kościół znajdował się w opłakanym stanie. Ponownie naprawiony w 1884 roku. Wtedy też jego wygląd zyskał cechy neogotyku.

W 1945 roku od działań wojennych we Wrocławiu cierpiał i kościół pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Miał całkowicie zniszczony dach. Polacy odbudowali ją w 1952-1953 r. i ponownie otworzyli kościół dla wiernych.

Około świątyni można zobaczyć rzeźbę, przedstawiający świętego Piotra. Ona została tu przeniesiona z kościoła Najświętszej maryi Panny na Пясеке.