W połowie xix wieku Вятский krawędź staje się tymczasowym siedliskiem dla zesłańców polaków-katolików. W 1892 roku wolno im zbudować dom modlitwy, a dwa lata później, w dogodnym dla siebie momencie, polacy zwrócili się z prośbą do dopiero co weszła na tron króla o budowie murowanego kościoła w pamięć zmarłego władcy-cesarza Aleksandra III.

W 1895 roku polacy kupują działka przy domu Сырнева i kolejne dwa lata zbierają datki na budowę świątyni. Projekt architektoniczny kaplicy wykonał architekt K. Wojciechowski z Warszawy, a kierować procesem budowlanym zaprosili początkującego utalentowanego architekta I. Чарушина.

W sierpniu 1903 r. kościół rzymsko-katolicki w imię Świętego Aleksandra poświęcił kapelan W. Ostrowski, później mianowany proboszczem вятского kościoła. Budowla wykonana jest w formie krzyża łacińskiego w stylu eklektyzm. Dekoracyjne, klasyczne elementy elewacji organicznie łączyć романское architekturę z form baroku. Kamieniarstwo czerwony kolor harmonizuje z белокаменными otworów okiennych, архивольтом i arkadowymi kuchennym z rzeźbami apostołów Piotra i Pawła, znajdujących się po bokach głównego wejścia do świątyni. Nad drzwi znajdowało się okno-róża z kolorowymi szkłami.

Służby w kościele ustały w 1933 roku, kapłani byli represjonowani, wartości zarekwirowane i katolicka parafia przestała istnieć. Obecnie budynek nie zwrócono wiernym i znajduje się tutaj sala muzyki organowej.