Энгаку-ji – ogromny kompleks świątyń buddyjskich, jeden z pięciu wielkich zen-klasztorów ("Pięciu gór") w Камакуре. Codziennie rano w lecie odbywają się tutaj lekcje medytacji dla wszystkich chętnych. Jeden z budynków tego kompleksu – Сяридэн, хранящее relikwii zęba Buddy - ogłoszony przez narodowy skarb Japonii. Świątynny dzwon Энгаку-ji rozcišgacz jest największym (wysokość 2, 6 m) Камакуре i również ma status narodowego skarbu.

Świątynia została zbudowana w 1282 roku na rozkaz regenta Hojo Токимунэ, który faktycznie rządził Japonią w tym czasie. W okresie jego władzy mongolscy wojownicy hana Кубилая dwukrotnie najeżdżali na ziemi w Japonii. W tych walkach zginęło wiele japońskich wojowników, pamięć o męstwie których został wzniesiony Энгаку-ji.

Pierwszym przeorem został zen mnich Мугаку Соген, zaproszony regentem z Chin. O Согене chodziła legenda, jakby mógł uniknąć śmierci, pokazując oprawców stopień swojego oświecenia.

Do tego, jak wybudowania kompleksu ucierpiały od pożarów, najsilniejszy z nich miał miejsce w 1563 roku, teren Энгаку-ji zmieścić ponad 40 budynków, w których mieszkali 250 mnichów. Podczas tego pożaru ucierpiała i główna świątynia klasztoru – posąg Buddy Håkan Сяка Nyorai XIII wieku. Główny pawilon Буцудэн, gdzie jest przechowywany, spalił się całkowicie, a od drewnianej figury pozostało tylko twarz. W XVII wieku pomnik odnowiono, dodając do Buddy Brahma i Индру (w japońskim nazwie - Бонтена i Тайсакутена).

202-th rektor Имакита Косен w 1875 roku podjął próbę wzmocnienia pozycji klasztoru i uczynić go głównym w rejonie Kanto. Ale okno trzęsieniu ziemi w 1923 roku ponownie przyniosła wielkie szkody, niszcząc wiele budynków. Niektóre budynki zostały odrestaurowane, a niektóre zabytki świątyni zachowały się w nienaruszonym stanie. Na przykład, nie ucierpiał dzwon Оганэ, oddane w 1301 roku. Ponadto zachowały się bramy Саммон. Na nich i na innych bramie umieszczone tabliczki z каллиграфически spełniony nazwą klasztoru – to swoiste "autografy" dwóch japońskich cesarzy Цутимикадо (druga połowa XV wieku) i Fushimi (1265-1317 lata).

Pawilon Кайкибе – to grobowiec dyrygenta i założyciela Энгаку-ji Hojo Токимунэ, zmarłego w 1284 roku, dwa lata po wybudowaniu świątyni. Pod budynkiem znajdują się groby i innych ludzi, którzy wnieśli ogromny wkład w budowę świątyni. W pawilonie Сенбуцудзе kiedy to przeprowadzono weryfikacja i selekcja kapłanów, osób powyżej stanu nirwany. Tutaj przechowywany jest obraz główny błogosławieni Kannon. W sali Кодзирин odbywają się medytacji dla wszystkich chętnych. W dużym pawilonie Hojo odbywają się rytualne ceremonie, kazania, wykłady, a nawet wystawy i koncerty charytatywne.