Цуругаока - -gu do epoki Meiji w swojej nazwie miał również "jingu" i był jednocześnie świątynią dwóch religii shinto i buddyzmu. Rząd Meiji postanowił rozwiązać to mieszanie religii z powodów politycznych. W wyniku podziału ucierpiały niektóre budynki kompleksu świątynnego, ale w ogóle jego wygląd pozostał taki, jakim go zbudowano na Журавлином wzgórzu w Камакуре w XII wieku.

Dziś świątynia jest najważniejszym синтоистским świątynią, na jego terenie znajdują się dwa muzea – Muzeum narodowych skarbów i Muzeum sztuki współczesnej Камакуры. Poza tym, tutaj już wiele wieków odbywają się zawody w strzelaniu z łuku konno - ябусамэ. Ten rodzaj szkolenia wojskowego powstał właśnie w Камакуре i w XII-XIV wieku był koniecznością dla samurajów najwyższej rangi.

Świątynia została poświęcona bogu wojny i wojowników Хатиману, którego przedstawiciele klanu Минамото uważali za swojego patrona. Na swoim obecnym miejscu świątynię wzniesiono w 1180 roku szogunem Еритомо-ale Минамото. Historia świątyni składa się w dużej mierze z tragicznych faktów – prawie każdy obiekt kompleksu świątynnego symbolizuje to, co się wydarzyło w przeszłości rozlewu krwi. Taka, na przykład, symbolika dwóch stawów Гэндзи i Хэйкэ. W jednym z nich trzy wysepki (liczba "trzy" jest jednym z symboli życia), a w drugim – cztery ("cztery" w Japonii jest równoznaczne słowa "śmierć"). W jednym stawie rosną białe lotosy, a w drugim czerwone. Staw z białymi лотосами symbolizował klan Минамото, a staw z czerwonymi klan Tyra. Oba klanu przez długi czas byli wrogo usposobieni do siebie. Kolor czerwony szal oznacza krew przelaną przedstawicielami klanu Taira. Te dwa zbiornika łączy wygięty mostek Taiko-basi, w którym mógł chodzić tylko szogun, a do jego orszaku był przeznaczony zwykły płaski przednia.

Jako wotum w świątyni czczono tysiącletnie drzewo ginkgo, za którym w 1219 roku ukrywał się Куге - shogun zabójca Санэтомо Минамото. 10 marca 2010 roku drzewo-olbrzym runął od podmuchów silnego wiatru, teraz w tym miejscu rośnie оберегаемая młode pędy.

Scena dla rytualnych tańców Майдэн stała się znana po tym, jak tu станцевала piękna Shizuka – dona skompromitowanego przyrodniego brata szoguna Еримото. Kobieta, której ukochany i dziecko zostali zamordowani na rozkaz władcy musiała zatańczyć przed szogunem, po czym ją wypuścili na wszystkie cztery strony. Shizuka stała się zakonnicą i mieszkała w namiocie pod murami klasztoru i wkrótce zmarła. Za sceną Майдэн znajduje się główny budynek świątyni, która składa się z kaplic i sanktuariów.

I tylko aleja sakuras Вакамия Одзи nie ma w swojej przeszłości tych tragicznych opowieści. Aleja prowadząca do świątyni, posadzono Еритомо w podzięce bogom, подарившим mu dziedzica.