Klasztor Sewanawank, położony około 6 km od miasta Севана, na półwyspie Sewan – jedna z religijnych atrakcji tego regionu.

W VIII wieku kilku mnichów, osiedlił się na wyspie, zaczęto budować swoje kościoła. Wkrótce dołączyli do nich inni mnisi, którzy przystąpili do aktywnego budowy klasztoru. Przede wszystkim mnisi zaczęli budować ściany, do tego są wycięte w skale duże odsadzenie i położyliśmy się na nim ogromne kamienne bloki. W rezultacie ściana опоясала wyspa Sewan. Później nad ścianą mnisi wybudowali strażnicę z kilkoma bramami i wzniesiono trzy kościoły, komórki i kilka budynków gospodarczych.

Świątynie Surb-Аствацацин i kościół Surb-Аракелоц zostały zbudowane w 874 r. Inicjatorem budowy stała się córka króla Aszota I – Mariam.

W 925 r. w pobliżu wyspy stało się straszna bitwa z arabskiej armii - Севанская bitwa. Wtedy król Aszot II Żelazny całkowicie pokonał arabów i od tego czasu rozpoczął się ormiański "złoty wiek". Przez całą swoją historię klasztoru kilka razy niszczony. W czasach sowieckich został zamknięty. W 1931 r. stało się coś strasznego: kościół Surb-Аствацацин został rozebrany na kamienie, z których wkrótce wzniesiono sanatorium.

W 1981 r. rozpoczęto budowę водоотводного tunelu, w wyniku czego poziom wody w jeziorze spadł prawie na 20 m i wyspa zamieniła się w półwysep.

Kościół Surb-Аствацацин i Surb-Аракелоц zachowały się do dnia dzisiejszego. Od świątyni Surb-Арутюн pozostał tylko fundament. Zachowane świątynie, największy z nich - kościół Surb-Аракелоц, zbudowany z ciemnego kamienia wulkanicznego. Konstrukcja świątyń jest dość nietypowy. Są to małe трехапсидные sklepieniu krzyżowo-kopułkowe kościoła. Między sobą świątynie różnią się jedynie charakterem murowane.

Klasztor Sewanawank, w odróżnieniu od innych kompleksów klasztornych, - mały i skromny. Przy tym główną atrakcją mieszkania są niesamowite widoki na jezioro i okolice, które otwierają się z jej okien.